IRE-RA 2003-00 - IBR

Deze gegevens tonen aan dat de vergoeding die [XYZ] vroeg voor de controleopdracht
van (A) kennelijk ontoereikend was om de opdracht behoorlijk uit te
voeren. Zij kon deze opdracht slechts op een voor haar bedrijfseconomisch verantwoorde
wijze uitvoeren indien zij er beduidend minder uren aan presteerde dan
was vooropgesteld en dat, gelet op de complexiteit van de controleopdracht, noodzakelijk
was.
De discrepantie is dermate groot, dat [XYZ] en de heer [X], niet onwetend
konden zijn van het feit dat het vastgestelde bedrag ontoereikend was, ongeacht
het feit of er – ondanks het feit dat zij voorhielden (A) reeds te kennen en de
risico’s goed te kunnen inschatten – onvoorziene bijkomende prestaties dienden
geleverd te worden. Niettemin hebben zij aangeboden om de opdracht tegen deze
vergoeding uit te voeren.
Dergelijke handelswijze is ten zeerste laakbaar en getuigt van een gebrek aan
respect ten aanzien van zowel de cliënt als van de confraters. Tegenover de cliënt
werd een vergoeding voorgesteld die voor hem aantrekkelijk is, maar voor de
bedrijfsrevisor verlieslatend, tenzij de opdracht niet behoorlijk wordt uitgevoerd
of tenzij het verlies voor deze opdracht gecompenseerd wordt door een (te) hoge
vergoeding aan te rekenen voor andere opdrachten aan dezelfde of aan andere
cliënten. De andere bedrijfsrevisoren, die wel een correcte vergoeding bedingen,
kregen geen eerlijke kans op mee te dingen voor de opdracht.
De Tuchtcommissie besluit dat de vergoeding die bepaald werd met het oog op het
uitvoeren van de controleopdracht van (A) niet in functie was van de complexiteit
van de opdracht, de aard, de reikwijdte en de omvang van de prestaties die,
in naleving van de normen van het Instituut, vereist zijn. [XYZ] en de heer
[X] hebben dan ook een ernstige inbreuk gemaakt op artikel 23 van het K.B.
van 10 januari 1994, zodat de eerste tenlastelegging bewezen is.
Miskenning van artikel 18 ter § 1, 4° van de wet van 22 juli 1953, mede
gelet op de artikelen 11 en 26 van het K.B. van 10 januari 1994
52. De Raad stelt dat de heer [X] als bedrijfsrevisor, bij het opstellen en
indienen van de offerte namens de C.V. [XYZ] Bedrijfsrevisoren, en de C.V.
[XYZ] Bedrijfsrevisoren, door het indienen van de offerte op haar naam, de
plicht vervat in artikel 18 ter § 1, 4° van de wet van 22 juli 1953 hebben
miskend, dit mede gelet op de bepalingen vervat in de artikelen 11 en 26 van
het K.B. van 10 januari 1994.
Blijkens dit deel van de vordering van de Raad wordt er wordt aldus een tucht-
XV
IRE – RAPPORT ANNUEL 2003 265