IRE-RA 2003-00 - IBR

De aansprakelijkheid van de bedrijfsrevisor. Burgerrechtelijke, strafrechtelijke
en tuchtrechtelijke aspecten, Studies IBR, nr. 211, p.174).
Vanzelfsprekend kan aan de bedrijfsrevisor slechts een inbreuk op deze deontologische
verplichting verweten worden, als hij daadwerkelijk een verzoek om
informatie ontvangen heeft. Wanneer de bedrijfsrevisor dit betwist, rust op het
Instituut de bewijslast om aan te tonen dat dit verzoek wel degelijk aan de
betrokken revisor werd overgemaakt (vergelijk : Cass. 8 november 1991, Arr.
Cass. 1991 – 92, 226).
Het is op zijn minst merkwaardig te noemen dat twee brieven, die door het
Instituut aan het kantooradres van de heer [X] werden gezonden, niet op dit
adres zouden zijn toegekomen, doch gelet op de betwisting ter zake van de heer
[X] en op het feit dat het Instituut geen bewijs van verzending kan voorleggen,
kan geen tuchtsanctie opgelegd worden aan de heer [X] wegens het niet geven
van de informatie die in deze brieven werd gevraagd.
Dat hij de brief d.d. 17 juli 2002 van het Instituut wel ontvangen heeft,
betwist de heer [X] niet. Van dit schrijven legt het Instituut trouwens het
bewijs van aangetekende zending voor.
De heer [X] houdt voor dat hij deze brief beantwoord heeft op 24 juli 2002,
doch het Instituut ontkent op haar beurt een antwoord op haar schrijven van
17 juli 2002 ontvangen te hebben. Wanneer de heer [X] voorhoudt de brief,
waarvan hij een kopie voorlegt, op 24 juli 2002 of op enig ander ogenblik, eerder
dan met zijn schrijven van 31 augustus 2003, aan het Instituut gezonden
te hebben, dan rust op hem de bewijslast ter zake. De Tuchtcommissie stelt vast
dat hij dit bewijs niet levert.
In de mate dat de heer [X] aldus niet aantoont een gevolg te hebben verleend
aan het verzoek d.d. 17 juli 2002 van het Instituut, waarin bij hem werd
aangedrongen om binnen de 15 dagen de informatie mede te delen waarvan
sprake in de eerdere brieven, die als kopie waren bijgevoegd, is het hem ten laste
gelegde feit bewezen en heeft hij de wettelijke, reglementaire en deontologische
verplichtingen aangehaald in het verslag van de Raad geschonden.
De Tuchtcommissie stelt vast dat de tuchtvervolging geen betrekking heeft op de
aantijgingen aan het adres van de heer [X] die het voorwerp uitmaakten van
de klachten van de heer [W], maar enkel op het niet verschaffen van de
gevraagde informatie.
XV
IRE – RAPPORT ANNUEL 2003 317