IRE-RA 2003-00 - IBR

of het beroep of de eer, de waardigheid of eerlijkheid van het ambt kunnen aantasten
(du Jardin, J., Rechtspraak in tuchtzaken door de beroepsorden : toetsing
van de wettigheid door het Hof van Cassatie, R.W., 2000-2001, p. 788).
Het is de bedrijfsrevisor toegelaten om als vereffenaar van een vennootschap op te
treden. Dit mandaat behoort immers tot de categorie van opdrachten van vertrouwen
en controle, waarmee de bedrijfsrevisor moet kunnen belast worden. (cfr.
Tilleman, B., a.w., nr. 160, p. 151). Hij dient er evenwel op toe te zien dat
hij, in het kader van de uitoefening van dit mandaat, geen handelingen stelt
die de eer, de waardigheid en de rechtschapenheid van de beroepsgroep waartoe
hij behoort, in het gedrang kunnen brengen. Door tegenover een schuldeiser van
een vennootschap, die hem kent als bedrijfsrevisor, te ontkennen dat hij vereffenaar
is geweest van deze vennootschap, terwijl hij in werkelijkheid wel in deze
hoedanigheid was benoemd, schendt een bedrijfsrevisor ernstig het maatschappelijk
vertrouwen dat in de uitoefenaars van het beroep van bedrijfsrevisor wordt
gesteld. Gelet op zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid wordt van de
bedrijfsrevisor verwacht dat hij eerlijk en rechtschapen is. Wanneer hij, in verband
de uitoefening van een mandaat in een vennootschap een leugenachtige verklaring
aflegt, tast hij zijn eigen reputatie en deze van zijn beroepsgroep aan,
zelfs wanneer dit mandaat niet kadert in zijn beroepsuitoefening als bedrijfsrevisor.
Dat deze leugen, die de heer [X] erkent, niet bewust zou zijn uitgesproken, doch
dat het enkel zijn bedoeling was duidelijk te maken dat het een andere vereffenaar
was die zich met de praktische afhandeling van de vereffening bezig hield,
komt, gelet op de inhoud van zijn verklaring aan meester [Z], niet geloofwaardig
over. Deze verklaring is duidelijk en niet voor interpretatie vatbaar. Hij
verwijst meester [Z] niet « naar een andere vereffenaar » of « naar de vereffenaar
die zich met de praktische afhandeling van de vereffening bezighield ».
Hij stelt het ondubbelzinnig : « Ik was slechts minderheidsaandeelhouder en
geen vereffenaar ». Bovendien vraagt hij meester [Z] zich te wenden tot « de
vereffenaar ».
Ook nadat gebleken was dat hij gelogen had en meester [Z] opnieuw aandrong
op betaling van zijn ereloonstaat, achtte de heer [X] het niet nodig daaraan
gevolg te geven of minstens zijn standpunt toe te lichten. Pas nadat meester [Z]
klacht had neergelegd bij het Instituut, betaalde hij de ereloonstaat, daarmee
erkennend dat hij daartoe gehouden was, gelet op het saldo van zijn rekeningcourant
bij de sluiting van de vereffening van de BVBA [XYZ].
XV
IRE – RAPPORT ANNUEL 2003 321