IRE-RA 2003-00 - IBR

Uit het feit dat de heren [Y] en [X] de hoger aangehaalde verklaring zou
afgelegd hebben, kan evenmin besloten worden dat [XYZ] in de uitoefening
van haar revisorale opdracht niet onpartijdig zou zijn geweest.
Daartegenover stelt dat Tuchtcommissie vast dat minstens de schijn werd gewekt
dat [XYZ] niet onpartijdig was in de uitoefening van haar controleopdracht
door daarvoor een vergoeding aan te rekenen die volstrekt onvoldoende is om de
opdracht behoorlijk uit te voeren. De onafhankelijkheid en onpartijdigheid van
de bedrijfsrevisor wordt onder meer gewaarborgd door een vergoeding te bedingen
die voldoende is om de opdracht op behoorlijke wijze uit te oefenen. Door een
opdracht te aanvaarden tegen een vergoeding die kennelijk onvoldoende is, neemt
de revisor een houding aan waardoor bij derden minstens de schijn wordt gewekt
dat hij zijn opdracht niet in alle ernst en onpartijdig zal uitvoeren, dan wel
dat hij zich in een afhankelijke en dus niet langer onpartijdige positie plaatst
tegenover zijn opdrachtgever, waarbij de indruk ontstaat dat de ontoereikende
vergoeding voor de controleopdracht zal gecompenseerd worden door andere, wel
lucratieve opdrachten.
De Tuchtcommissie acht dan ook een inbreuk op artikel 8 van het K.B. van
10 januari 1994 bewezen. De vaststelling dat niet is aangetoond dat [XYZ]
daadwerkelijk tekortgeschoten is in de uitvoering van haar controleopdracht,
doet geen afbreuk aan het bestaan van een inbreuk op dit artikel, omdat het niet
volstaat dat de bedrijfsrevisor onpartijdig is, doch dat bovendien vereist is dat
deze partijdigheid wordt gewaarborgd, hetgeen niet het geval is wanneer hij
voor zijn opdracht een kennelijk onvoldoende vergoeding bedingt.
54. Artikel 11 van het K.B. van 10 januari 1994 bepaalt dat, behoudens de
vergoeding die werd vastgesteld overeenkomstig de wet, de bedrijfsrevisor geen
andere vergoeding, noch voordeel, mag ontvangen, die een rechtstreekse of
onrechtstreekse vergoeding voor de revisorale opdracht zou inhouden, of die ertoe
zou strekken hem een welwillende houding te doen aannemen.
Volgens de Raad blijkt de schending van deze bepaling uit de verklaring van de
heren [Y] en [X] tijdens het onderhoud van 21 maart 1997 met de Commissie
van Toezicht dat voor de opdracht van commissaris-revisor van (A) een zeer
lage vergoeding werd voorzien « om later een geprivilegieerde gesprekspartner te
zijn voor eventuele mogelijke prijsoffertes ». In hun verweerschrift betwisten
[XYZ] en de heer [X] voor het eerst dat dit werd gezegd.
Zonder zich uit te spreken over deze betwisting en over de bewijswaarde van de
niet tegengesproken brief van 21 april 1997, is de Tuchtcommissie van oordeel
XV
IRE – RAPPORT ANNUEL 2003 267