17.10.2013 Views

Quan els vescomtes de Barcelona eren - Fundació Noguera

Quan els vescomtes de Barcelona eren - Fundació Noguera

Quan els vescomtes de Barcelona eren - Fundació Noguera

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

QUAN ELS VESCOMTES DE BARCELONA EREN 295<br />

con la muger (uxorem) que havia <strong>de</strong>xado, añadiendo mayores <strong>de</strong>litos<br />

que los primeros. El abad, viendose asi engañado, recurrio otra<br />

vez al principe Miro, pidiendole justicia, el qual mando que fuese<br />

alla y que le echase <strong>de</strong> la casa y tomase toda la hazienda. Lo que<br />

executado, comparecio el mencionado Juan ante el mismo Miro<br />

querellandose <strong>de</strong> haver sido echado <strong>de</strong> su casa. Por lo que mando<br />

el principe llamar al abad, a quien dixo que se nomenase juez<br />

que diligentemente examinase todo ello, y convenidos ad placitum<br />

constase a todos los que interviniesen como se discernia justamente<br />

esta causa. A este fin se juntaron domnus Miro y su muger domna<br />

Guila, Geriberto juez, y otros nobles varones, a saber Guillelmus<br />

Mironis, Guillelmus Leopardi, Bertrandus Sendredi, B<strong>eren</strong>garius<br />

Guitardi, Guineballus, Arnallus Remundi y Bonparus Guillelmi,<br />

en presencia <strong>de</strong> todos los quales, que se hallaban in castro Vid (es<br />

Lavid en el Pana<strong>de</strong>s) fue <strong>de</strong>clarado por dicho juez que el alodio en<br />

question por todo <strong>de</strong>recho pertenecia al monasterio <strong>de</strong> santa Cecilia<br />

y que lo <strong>de</strong>via gozar inviolablemente para siempre. Despues <strong>de</strong> lo<br />

qual domno Miro y su muger domna Guila, con todos los <strong>de</strong>mas<br />

arriba dichos, aconsejaron a Juan que <strong>de</strong>xase y cediese en dominio<br />

y posesion <strong>de</strong>l abad el dicho alodio, y que se bolviese al monasterio<br />

a hazer penitencia <strong>de</strong> su mal proce<strong>de</strong>r, para que, corregido, pudiese<br />

vivir. Lo que el rehuso <strong>de</strong> hazer. Por lo que, viendole domnus Miro<br />

en tanta pertincia o dureza, y conociendo que no era suyo el alodio,<br />

si no proprio con <strong>de</strong>recho cierto <strong>de</strong>l monasterio, lo confirmo a dicho<br />

abad para que lo poseyese perpetualmente.<br />

Imediatamente se firman: Reimundus comes +. Elisabet comitissa<br />

+. Y luego dize:<br />

Facta autem hec noticia constat IIII nonas iulii, anno XI<br />

regni Henrici regis. + Mirone. Sig+num Guile coniugis eius<strong>de</strong>m.<br />

Sig+num Guillelmi Mironis. Sig+num Guillelmi Lopardi. Sig+num<br />

B<strong>eren</strong>garii Guitardi. Sig+num Guinaballi. Sig+num Arnalli Remundi.<br />

Sig+num Bonpari Guillelmi.<br />

+ Ioanes monacus, cognoscens se male erratum et recipiscens<br />

a sua duricia, penitentiaque ductus prompto ac bono animo, hanc<br />

convenientia firmans et propria manu se subscribens et a predicto<br />

alodio se esvacuans.<br />

(senyal) Geribertus iu<strong>de</strong>x.<br />

Guifredus sacer et monachus, qui hanc noticiam scripsit<br />

cum literis rasis et emendatis sive superpositi in oportunis locis,<br />

et subscripsi die et anno.<br />

1. b 1042, 4 o 5 <strong>de</strong> juliol.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!