u perspek - Filozofski fakultet u Splitu

iječima, relativizacija pokazuje da nema inkonzistencije u
relativiziranom slučaju simetričnosti kada za pojedine doga ¯daje
a1 i a2 vrijedi i a1 >a2 i a1 b,
prima facie ⎝prima
facie ∀x∀y ((A(x) ∧¬A(y)) → x>y) , ⎠
A(a) ∧¬A(b)
U singularnoj ciljnoj rečenici operator prima facie ima
ponešto drukčiju ulogu jer je ovdje odnos preferencije relativiziran
prema inferencijalnoj osnovi. Singularni iskazi preferencija
ne mogu zbog relativizacije doći u izravan logički odnos jer su
neodvojivi od svojih premisa.
Sličan indikativni preferencijski pristup nalazimo kod von
Wrighta. Ovdje članci preferencijskog odnosa nisu mogući
doga ¯daji, nego propozicije. Mogli bismo povezati preferencijske
odnose izme ¯du doga ¯daja s preferencijskim odnosima izme ¯du
propozicija; to bismo mogli učiniti tako35 da povežemo
propozicije sa stanjima koja nastaju kao rezultat doga ¯daja
jer doga ¯daji su promjene stanja, propozicije dio opisa stanja.
Elementarne ciljne rečenice ’cilj je:__’ ne koriste komparativni,
nego apsolutni pojam vrijednosti. Ipak, moguće je «apsolutnu
U logici preferencije za članove odnosa uzimaju se propozicije. Indiferencija
izme ¯du članova preferencijskog odnosa ne definira se s: x ∼ = y akko x Â
y ∧ x ≺ y,negos:x ∼ = y akko ¬ (x  y) ∧¬(x ≺ y).
35 Neka je na primjer prostor stanja dan s s1 (stanje u kojemu je prozor otvoren)
i s2 (stanje u kojem prozor nije otvoren), tada je doga ¯daj a otvaranja prozora
jednako prijelazu s1; s2, a doga ¯daj b neotvaranja jednak je s2; s2. Ktome,neka
je p propozicija istinita u s1 i svim drugim stanjima u kojima je prozor otvoren.
Tada, uz odre ¯dene semantičke pretpostavke, iskazu a  b korespondira iskaz
pP ¬p (p je poželjnije-od/preferabilno-u-odnosu na ¬p)
196