alttestamentlichen Zitate Neuen Testament. - Licht und Recht
alttestamentlichen Zitate Neuen Testament. - Licht und Recht
alttestamentlichen Zitate Neuen Testament. - Licht und Recht
Erfolgreiche ePaper selbst erstellen
Machen Sie aus Ihren PDF Publikationen ein blätterbares Flipbook mit unserer einzigartigen Google optimierten e-Paper Software.
Die <strong>alttestamentlichen</strong> <strong>Zitate</strong> der Apostelgeschichte. 79<br />
Apostelgeschichte 7,6.7<br />
N. T.: [’Ἐλάλησεν δὲ οὕτως ὁ Θεός] ὅτι ἔσται τὸ σπέρμα αὐτοῦ πάροικον ἐν γῇ ἀλλοτρᾴ, καὶ<br />
δουλώσουσιν αὐτὸ καὶ κακώσουσιν ἔτη τετρακόσια· καὶ τὸ ἔθνος ᾧ ἐὰν δουλεύσουσιν κρινῶ ἐγώ,<br />
εἶπεν ὁ Θεός, καὶ μετὰ ταῦτα ἐξελεύσονται καὶ λατρεύσουσίν μοι ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ.<br />
A. T. Gen. 15,13.14: רùשòא יוגÅה־תùא םÅגxו ׃הנש תואtמ עÅב xרא םתé א ונãעxו םודבòעÅו םùהל אל ץ ùרùאxב ךòע xרÅז הùי׃הãי רtג־יãכ<br />
׃לודג שÛכ xרãב ואxצtי ןtכ־י tרòחאxו יãכãנא ןד ודé בòעÅי<br />
LXX: Ὅτι πάροικον ἔσται τὸ σπέρμα σου ἐν γῇ οὐκ ἰδίᾳ, καὶ δουλώσουσιν αὐτοὺς καὶ<br />
κακώσουσιν αὐτοὺς καὶ ταπεινώσουσιν αὐτοὺς τετρακόσια ἔτη· τὸ δὲ ἔθνος ᾧ ἐὰν δουλεύσωσι<br />
κρινῶ ἐγώ· μετὰ δὲ ταῦτα ἐξελεύσονται ὧδε μετὰ ἀποσκευῆς πολλῆς.<br />
Die Worte τὸ σπέρμα αὐτοῦ statt τὸ σπέρμα σου der LXX sind aus der indirekten Rede des Zitats<br />
im M<strong>und</strong>e des Stephanus zu erklären. Ferner setzt Lukas statt οὐκ ἰδίᾳ das besser griechische<br />
ἀλλοτρίᾳ. Stephanus selbst redete hier natürlich in der Landessprache (s. meine Volksbibel S. 9).<br />
Das weiter vorkommende αὐτό statt αὐτοῦς erklärt sich bei Lukas leicht aus der Zurückbeziehung<br />
auf σπέρμα. Das εἶπεν ὁ Θεός ist eingeschaltet entweder von Stephanus oder von Lukas, <strong>und</strong> zwar<br />
zur Erleichterung des Verständnisses. Die letzten Worte: καὶ λατρεύσουσίν μοι ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ<br />
sind von einem eifrigen Diaskeuasten in Gen. 15,14 aus Ex. 3,12 eingeschaltet. Es waltete das Bedürfnis<br />
ob, einen Richtungspunkt für das לודג שÛכ xרãב ואxצtי anzugeben. Die LXX gingen der Volksbibel<br />
schon mit der Einschaltung von ὧδε, d. h. „hierher“, voraus, welches aus V. 16 herübergenommen,<br />
wo der Gr<strong>und</strong>text הנtה hat. Die Volksbibel legt nun auf Veranlassung des ὧδε der LXX Jehova auch<br />
noch die weiteren Worte aus Ex. 3,12 in den M<strong>und</strong>: καὶ λατρεύσουσίν μοι ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ. Sie<br />
wollte gleich hier das Moment der Verheißung, woran man letztere laut Ex. 3,12 als göttlich prüfen<br />
sollte, genannt wissen. Ähnlich schalten die LXX am Schluss von Jos. 6 die Stelle aus 1. Kön.<br />
16,34, die von Hiels Wiederaufbau Jerichos handelt, ein. Für ὧδε der LXX setzt die Apostelgeschichte<br />
ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, weil ersteres durch das eingeschaltete λατρεύσουσι ganz unbrauchbar<br />
geworden. Auch ist die Bedeutung „hierher“ in der klassischen Gräzität angezweifelt.<br />
_______________<br />
Apostelgeschichte 7,26-28<br />
N. T.: [Τῇ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖς μαχομένοις, καὶ συνήλασεν αὐτοὺς εἰς αἰρήνην εἰπών]<br />
Ἄνδρες, ἀδελφοί ἐστε· ἵνα τί ἀδικεῖτε ἀλλήλους; 27 [Ὁ δὲ ἀδικῶν τὸν πλησίον ἀπώσατο αὐτὸν<br />
εἰπών] Τἱς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφ᾽; 28 Μὴ ἀνελεῖν με οὐ θέλεις ὃν τρόπον ἀνεῖλες<br />
ἐχθὲς τὸν Αἰγύπτιον;<br />
14<br />
A. T. Ex. 2,13.14: ךxמש יãמ רמאé יÅו ׃ךùע tר הùכÅת המל עשרל רùמאé יÅו םיãצãנ םי ãרxבãע םיãשנòא יtנxש הtנãהxי יãנtשÅה םויÅב אÅצtיÅו<br />
׃י ãרxצãמÅה־תùא תxגרה רùשòאÅכ רtמé א התÅא יãנtג xרהxלÅה וניtלע טtפé שxו רÅש שיãאxל<br />
LXX: Ἐξελθὼν δὲ τῇ ἡμέρᾳ τῇ δευτέρᾳ ὁρᾷ δύο ἄνδρας Ἑβραίους διαπληκτιζομένους, καὶ λέγει<br />
τῷ ἀδικοῦτι· διὰ τί σὺ τύπτεις τὸν πλησίον; 14 Ὁ δὲ εἶπε· τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν<br />
ἐπ᾽ ἡμῶν; μὴ ἀνελεῖν με σύ θέλεις ὃν τρόπον ἀνεῖλες χθὲς τὸν Αἰγύπτιον;<br />
Es ist nicht schwer, für die gänzlich abweichende Lesart der Apostelgeschichte im Original eine<br />
Unterlage zu finden: die oben in V. 26 eingeklammerten Worte sind in dieser Form Eigentum des<br />
Stephanus. Darauf muss in der Volksbibel zu Ex. 2,13 ein Satz gestanden haben, als dessen Unterlage<br />
wir םיצנ םירבע םישנא erkennen; das kann heißen: „Sollen hebräische Männer streiten?“ wobei das<br />
Fragende durch die Betonung in den Satz hineingekommen ist (s. oben ein ähnliches Beispiel S.