Europako Erreferentzia Markoa - HABE
Europako Erreferentzia Markoa - HABE
Europako Erreferentzia Markoa - HABE
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
1 0 8<br />
4.4.3.3 Elkarreraginezko estrategiak<br />
Elkarreraginak ekoizpen-jarduerak nahiz hartzaileak hartzen ditu bere baitan, eta baita diskurtso bateratu<br />
bat eraikitzeko jarduerak ere. Beraz, orain arte aipatu diren ekoizpen-estrategia eta estrategia hartzaile<br />
guztiek dute zerikusia elkarreraginean. Nolanahi ere, ahozko elkarreraginak berekin dakar adimen-testuinguru<br />
bateratu bat finkatuz esanahiaren sorkuntza kolektiboa ezartzea, jakintzat eman daitekeena<br />
definitzea, pertsonen jatorriari buruzko dedukzioak egitea, elkarrekin bat etortzea edo distantzia<br />
erosoa definitzea eta horri eustea, denbora errealean, oro har, eta horrek guztiak esan nahi du<br />
ekoizpen-estrategiez eta estrategia hartzaileez gainera, badirela prozesu horren kontrolarekin zerikusia<br />
duten elkarreraginezko estrategia berezi batzuk. Era berean, elkarreragina nagusiki aurrez aurrekoa<br />
izateak ugaritasun handiagoa dakar, bai testuari eta hizkuntzari dagokionez, eta baita ezaugarri paralinguistikoen<br />
eta testuinguruko seinaleei dagokienez ere, denak ere oso landuak edo ez hain landuak,<br />
esplizituak edo ez hain esplizituak izan daitezkeenak, parte-hartzaileak prozesuan duen etengabeko<br />
kontrolak ematen duen neurriraino.<br />
Ahozko elkarreraginaren planifikazioak eskatzen du jardueran gerta daitezkeen truke posibleen<br />
eta probableen eskema edo praxeograma bat (komunikazio-elkarreragin baten egitura adierazten duen<br />
diagrama) indarrean jartzea (<strong>Markoa</strong>) eta kontuan hartzea solaskideen arteko komunikazio-distantzia<br />
(Informazio eta iritzi hutsunea identifikatzea), zer aukera hautatu eta trukeak planifikatu ahal izateko<br />
(Trukeak planifikatzea). Jardueran bertan (Gauzatzea), hizkuntzaren erabiltzaileak hitza txandaka hartzeko<br />
estrategiak erabiliko ditu, hitzaldian aurrea hartzeko (Hitza hartzea), atazan elkarlana indartzearren<br />
eta eztabaidari eustearren (Pertsonarteko elkarlana) elkar ulertzen laguntzeko eta eskuartean duen<br />
atazan oinarrituriko ikuspegiari eusteko (Pentsamenduzko elkarlana), eta baita zerbait formulatzeko<br />
laguntza eskatu ahal izateko ere (Laguntza eskatzea). Plangintzarekin gertatzen den moduan, ebaluazioa<br />
ere komunikazio-maila batean egiten da: aplikatzea erabaki dugun eskemaren eta benetan gertatzen<br />
denaren arteko benetako koherentzia neurtzen du (Eskemaren eta jardueraren koherentzia kon -<br />
trolatzea), eta baita benetan gertatzen ari dena ere (Ondorioaren eta arrakastaren kontrola); ulermenfaltak<br />
edo anbiguotasun onartezinak maila komunikatiboko eta linguistikoko argibideak eskatzea eragin<br />
dezakete (Azalpenak ematea eta eskatzea), eta komunikazioari berriro ekiteko eta, hala behar denean,<br />
gaizki ulertuak argitzeko esku-hartze aktiboa ere bai (Komunikazioa zuzentzea).<br />
Planifikazioa<br />
• <strong>Markoa</strong> (“praxeograma” aukeratzea)<br />
• Informazio- eta iritzi-hutsuneak identifikatzea (egokitasun-baldintzak)<br />
• Jakintzat eman daitekeena kontuan hartzea<br />
• Trukeak planifikatzea<br />
Gauzatzea<br />
• Hitza hartzea<br />
• Pertsonarteko elkarlana<br />
• Pentsamenduzko elkarlana<br />
• Ezustekoari aurre egitea<br />
• Laguntza eskatzea<br />
Ebaluazioa<br />
• Eskemen eta “praxeogramaren” kontrola<br />
• Ondorioaren eta arrakastaren kontrola
Change language