Europako Erreferentzia Markoa - HABE

2 0 4
ebaluazioak alderatzeko: (1) parekatzea; (2) kalibratzea; (3) bateratze estatistikoa; (4) erreferentzia
puntua, eta (5) bateratze soziala.
Lehenengo hiru metodoak tradizionalak dira: (1) proba beraren aldaera alternatiboak ekoiztea
(parekatzea), (2) proba desberdinen emaitzak eta eskala bateratu bat elkarri lotzea (kalibratzea), eta (3)
probaren zailtasunaren edo aztertzaileen zorroztasunaren araberako zuzenketa egitea (bateratze estatistikoa).
Azken bi metodoetan nolabaiteko elkar-ulertzea lortu behar da eztabaidan (bateratze sozialean), eta
lanaren laginen eta definizio normalizatu eta adibideen (erreferentzia puntua) arteko konparazioan.
Elkar-ulertze hori lortzeko prozesuan laguntzea da, hain zuzen ere, Erreferentzia Markoaren helburuetako
bat. Hori dela eta, horretarako erabiltzen diren deskribatzaile-eskalak normalizatu egin dira,
garapen-metodologia zorrotz baten bidez. Hezkuntzaren arloan, ikuspegi hori gero eta gehiago zabaltzen
ari da arauetan oinarritutako ebaluazio gisa; baina jakintzat ematen da, oro har, arauan oinarritutako
ikuspegi horrek denbora eskatzen duela, parte-hartzaileek adibideen eta iritzi-trukearen bidez egiten
den prozesuari esker jabetzen baitira arauen esanahiaren zentzuaz.
Ikuspegi hori da, potentzialki, lotura egiteko metodorik sendoena, kontzeptu hipotetikoaren (edo
konstruktuaren) ikuspegi bateratu bat eratzea eta onartzea baitakar. Hizkuntz ebaluazioak elkarri
lotzeko zailtasun nagusia, teknika tradizionalen sorginkeria estatistikoak alde batera utzita, ebaluazioetan
elementu erabat desberdinak neurtzen dituela da, nagusiki, baita arlo bera aztertzea helburu
duten ebaluazioak izanda ere. Bi arrazoirengatik gertatzen da hori: batetik a konstruktuaren kontzeptualizazioa
eta aktibazioa eskasagatik, eta bestetik b ebaluazio-metodotik eratorritako interferentziarengatik.
Erreferentzia Markoak printzipio batzuk eskaintzen ditu lehenengo auziari irtenbidea emateko,
Europan hizkuntza modernoak ikasteari dagokionez. 4. kapitulutik 7.era bitartean eskema deskribatzaile
bat egiten da, hizkuntzaren erabilera, gaitasunak eta irakaskuntza- eta ikaskuntza-prozesuak era
praktikoan kontzeptualizatzeko, halako eran non ikasleei sustatu nahi dugun komunikazio-gaitasuna
abian jartzen lagunduko baitie.
Deskribatzaile-eskalek koadro edo zerrenda kontzeptual bat eratzen dute, eta koadro hori bi gauzatarako
erabil daiteke:
Erreferentzia Markoaren bidez sistema nazionalak eta erakundeenak elkarrekin lotzeko.
Kategoriak eta eskaletako mailak erabiliz azterketen eta irakaspen-modulu berezien helburuak finkatzeko.
A eranskinak deskribatzaile-eskalak garatzeko eta Markoak ematen duen eskalarekin lotzeko erabil
daitezkeen metodoen ikuspegi orokorra eskaintzen die irakurleei.
ALTEk aztertzaileentzat prestatutako Erabiltzailearen gidak (CC-Lang (96) 10, dokumentu berrikusia)
aholku xeheak ematen ditu probetako konstruktuak eraginkor bihurtzeko bideaz, baita probaren
metodoak behar ez den distortsiorik sor dezan ekiditeko bideaz ere.
9.3 Ebaluazio-motak
Ebaluazioari buruz, garrantzi handiko zenbait bereizketa egin daitezke. Ondoren agertzen den zerrenda
ez da inola ere xehea, eta termino bat eskuineko edo ezkerreko zutabean agertzeak ez du ezer esan
nahi.