Europako Erreferentzia Markoa - HABE

7 6
Threshold Level 1990eko 7. kapituluko 1. atalean arlo pertsonalari buruzko atazen adibideak agertzen
dira.
Norberaren identifikazioa
Ikasleek badakite nor diren esaten, beren izena letraka adierazten, helbidea eta telefono-zenbakia ematen,
non eta noiz jaio ziren esaten, zenbat urte dituzten, sexua, egoera zibila eta naziotasuna esaten,
nongoak diren, zer egiten duten esaten, beren familia deskribatzen, beren erlijioa zein den –erlijiorik
baldin badute– esaten, gustatzen zaiena eta gustatzen ez zaiena adierazten, beste pertsona batzuk nolakoak
diren azaltzen, beste pertsona batzuei horren antzeko informazioa galdetzen eta haiek ematen dieten
informazioa ulertzen.
Profesionalei (ikastaroen diseinatzaileei, aztertzaileei, kurrikuluak prestatzeko ardura dutenei eta
abarri) eta erabiltzaileei (gurasoei, ikastetxeko zuzendariei, enpresaburuei eta abarri), eta ikasleei berei
ere, atazen zehaztapen xehe horiek oso lagungarriak eta motibatzaileak gertatu zaizkie, ikaskuntzaren
helburu gisa. Atazak, ordea, oso ugariak dira, mugarik gabeak; marko orokor batean ezin adieraz daitezke
in extenso bizitza errealean aurre egin beharko zaien komunikazio-ataza guztiak. Profesionalei
dagokie beren ardurapean dituzten ikasleen komunikazio beharrei buruz gogoeta egitea eta, gero, ikasleek
zein komunikazio-atazetan moldatzen ikasi behar duten zehaztea, Erreferentzia Markoko baliabideak
eredu gisa behar bezala erabiliz (esaterako, 7. kapituluan aditzera ematen den moduan). Ikasleek
beren komunikazio-gaitasunei buruzko gogoeta egitea ere sustatu beharko litzateke, beren ikaskuntzaz
eta independentziaz ohar daitezen.
Erreferentzia Markoaren erabiltzaileek gogoan izan beharko dute, eta, hala dagokionean,
zehaztu:
• arlo pertsonalean, publikoan, lan-arloan eta hezkuntza-arloan ikasleak zein komunikazio-ataza
egiten ikasi beharko duen, nola trebatu horretarako eta horri dagokionez
zer eskatu.
• atazak hautatzerakoan oinarritzat hartuko den ikaslearen beharren ebaluazioa.
Hezkuntza-arloan oso baliagarria izan daiteke ikasleek zein atazatan parte hartzen duten hizkuntzaren
erabiltzaile gisa eta zein atazatan hizkuntzaren ikaskuntza-prozesuaren parte gisa bereiztea.
Ataza hizkuntzaren ikaskuntzari eta irakaskuntzari buruzko planifikazioa egiteko, prozesu hori gauzatzeko
eta horri buruzko informazioa emateko tresna dela kontuan harturik, honako gai hauei buruzko
informazioa eman daiteke:
• Ataza-motak; adibidez, simulazioak, rol-jokoak, ikasgelako elkarreragina, etab.
• Helburuak; adibidez, talde guztiaren ikaskuntzaren helburuak, parte-hartzaile bakoitzak izan
ditzakeen helburu berezi eta ezin aurreikusi daitezkeenekin alderatuta.
• Euskarriak, adibidez jarraibideak, irakasleak edo/eta ikasleak hautatutako edo sortutako materiala.
• Emaitzak; adibidez, hizkuntz objektuak, esaterako testuak, laburpenak, taulak, adierazpenak,
etab. eta ikaskuntzaren emaitzak, adibidez, gaitasunen hobekuntza, jabetza, ulermena, estrategiak,
erabakiak hartzeko eta negoziatzeko esperientzia, etab.
• Ekintzak; ezagutza-prozesuak, edo prozesu afektiboak, fisikoak edo gogoetari dagozkionak, taldean,
bikotean, banaka, ulermen- eta adierazpen-prozesuak, etab. (ikus 4.5. atala).