Referentiekader geldboetes - Europese Beweging

3.1.8.2 Vormgeving boetestelsel
De maximale boete is vastgesteld op € 450.000, of, indien dat meer is, 10% van de relevante
omzet van de onderneming in Nederland ter zake van de daar opgesomde overtredingen. Indien
toepassing is gegeven aan artikel 51 lid 2 onder 2° Sr (art. 5:1 lid 3 Awb), bedraagt de bestuurlij‐
ke boete voor de daar bedoelde overtreder (opdrachtgever/feitelijk leidinggever) ten hoogste
€ 450.000.
De wet regelt alleen de maximale hoogte van de bestuurlijke boete. Deze boetebe‐
voegdheid wordt nader genormeerd in de Boetebeleidsregels van de OPTA (versie 2010). In de
algemene bepalingen van de Beleidsregels (§ 2) wordt voorop gesteld dat het college de be‐
stuurlijke boete op een zodanig niveau vaststelt dat deze, in het kader van specifieke preventie,
een overtreder weerhoudt van het begaan van een volgende overtreding en, in het kader van
algemene preventie, potentiële andere overtreders afschrikt. Het college dient voorts de hoogte
van de boete in een concreet geval vast te stellen met inachtneming van het wettelijk boete‐
maximum, de beleidsregels en de algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Indien er sprake
is van meerdere overtredingen kan het college ervoor kiezen om, in plaats van elke overtreding
afzonderlijk te beboeten, een bestuurlijke boete op te leggen voor deze overtredingen geza‐
menlijk. Tot slot bevatten de algemene bepalingen een bepaling waarin staat dat bestuurlijke
boetes telkens naar beneden worden afgerond naar een veelvoud van € 500.
In § 4 worden de regels gegeven waarmee de hoogte van de basisboete wordt vastge‐
steld ter zake van overtredingen in de zin van artikel 15.4 lid 2 Tw. Het college stelt bij deze
overtredingen de boetegrondslag vast op basis van de betrokken omzet. De boetegrondslag is
vervolgens 10% van de betrokken omzet van de overtreder.
Voorts wordt deze boetegrondslag vermenigvuldigd met een factor (E) die staat voor de
ernst van de overtreding. Op deze manier wordt de basisboete verkregen. Naargelang de ernst
van de overtreding stelt het college de factor (E) vast op een waarde van ten hoogste vijf. Er
worden drie ernstcategorieën onderscheiden.
De vaststelling van de ernst van de overtreding is geregeld in § 3. In artikel 6 is te lezen
dat het college de ernst van de overtreding dient te bepalen door eerst de zwaarte van de over‐
treding in abstracto vast te stellen en deze vervolgens te bezien in samenhang met de economi‐
sche context waarin deze heeft plaatsgevonden alsmede de bijzondere omstandigheden van het
geval. Het volgende artikel schrijft het college voor dat bij de vaststelling van de zwaarte van de
overtreding de doelstellingen van de Tw, te weten het bevorderen van de concurrentie, de ont‐
wikkeling van de interne markt en het bevorderen van de belangen van de eindgebruikers, tot
uitgangspunt strekken. Vervolgens worden de mogelijke overtredingen in drie categorieën ver‐
deeld:
a. Zeer zware overtredingen: overtredingen waardoor de concurrentie in aanzienlijke
mate wordt belemmerd of overtredingen waardoor de belangen van eindgebruikers
in aanzienlijke mate wordt geschaad.
b. Zware overtredingen: overtredingen waardoor de concurrentie wordt belemmerd of
overtredingen waardoor de belangen van de eindgebruiker worden geschaad, maar
niet in die (aanzienlijke) mate dat deze als zeer zware overtredingen kunnen worden
aangemerkt.
c. Minder zware overtredingen: overtredingen waardoor de concurrentie in beperkte
mate wordt belemmerd of overtredingen waardoor de belangen van eindgebruikers
in beperkte mate worden geschaad.
37