Referentiekader geldboetes - Europese Beweging

ning houdend met alle omstandigheden van het geval een gemotiveerde, gedegen en genuan‐
ceerde boete kan worden bepaald. Voor de lichtere overtredingen of standaardovertredingen
geldt de efficiëntie, duidelijkheid en zekerheid van vaste boetecategorieën. Overigens blijft in
alle gevallen de matigingsbevoegdheid van toezichthouders gelden. Om die reden is het intro‐
duceren van een vaste boetecategorie nul niet noodzakelijk. De toezichthouders kunnen immers
altijd een boete tot nul matigen, indien zij daartoe aanleiding zien.
3.1.12.4 Andere sancties
Uit de toelichting van de AFM en DNB bij het gezamenlijk handhavingsbeleid blijkt dat niet bij
elke overtreding wettelijke handhavingsinstrumenten worden ingezet. Vooral bij onder toezicht
staande instellingen wordt de overgrote meerderheid van de zaken afgedaan met een norm‐
overdragend gesprek of een waarschuwingsbrief. Deze interventies blijken veelvuldig te worden
gebruikt: de AFM heeft in 673 zaken een dergelijk gesprek belegd, terwijl in 329 zaken een
maatregel is opgelegd. Voor DNB zijn de cijfers nog duidelijker: in 841 gevallen een gesprek of
waarschuwingsbrief, en in 141 een formele maatregel.
De formele maatregelen variëren van het geven van een aanwijzing, tot het opleggen
van een last onder dwangsom. Daarnaast kan de toezichthouder de rechtbank verzoeken om
een noodregeling uit te spreken, openbare waarschuwingen publiceren, een curator benoemen.
Ten slotte kan de vergunning of registratie worden gewijzigd, of geheel of gedeeltelijk worden
ingetrokken of beperkt.
Onder artikel 1 onder 2 e en 3 e WED worden veel artikelen uit de Wft als economisch de‐
lict gekwalificeerd. Ten aanzien van deze artikelen kunnen (vaak) ook bestuurlijke maatregelen
worden genomen. Om ongewenste overlap te voorkomen, hebben de AFM, DNB en het OM het
‘Convenant bestuurlijke boeten en strafrechtelijke sancties’ opgesteld (hierna: het Convenant).
In de regel treden de toezichthouders zelf bestuursrechtelijk op tegen geconstateerde overtre‐
dingen van financiële wet‐ en regelgeving. In een aantal gevallen wordt echter (ook) aangifte bij
het OM overwogen. Overleg met tussen de toezichthouders en het Functioneel Parket en de
FIOD‐ECD vindt plaats indien het een overtreding van een verbodsbepaling betreft of indien het
een overtreding betreft van artikel 5:59 lid 1 of 5 Wft (art. 3 lid 1 Convenant). Indien de toe‐
zichthouder voornemens is een bestuurlijke sanctie op te leggen voor andere overtredingen dan
hiervoor omschreven, informeert de toezichthouder het Functioneel Parket, met het oog op
afstemming van de afdoening, wanneer: a) sprake is van samenloop met een of meer afzonder‐
lijke gedragingen waarvoor uitsluitend strafrechtelijke afdoening openstaat, b) sprake is van een
herhaling van een overtreding of c) naar het oordeel van de toezichthouder sprake is van een
overtreding waarbij de specifieke omstandigheden van het geval – beoordeeld in het licht van
de ernst van de overtreding, de mate van opzet en verwijtbaarheid, de omvang van de schade
en in relatie tot de bescherming van het publiek – aanleiding geven tot het informeren van het
Functioneel Parket (art. 3 lid 2 Convenant). Het besluit over welke vorm van afdoening in de
onderhavige situatie het meest passend is, wordt genomen op basis van een afweging waarbij
onder meer de complexiteit van de overtreding, de noodzaak tot inzet van strafrechtelijke
(dwang)middelen, de samenloop met commune delicten, de verwijtbaarheid, maatschappelijke
onrust en het te verwachten effect van bestuursrechtelijke dan wel strafrechtelijke afdoening
worden beoordeeld. Wanneer de toezichthouders het vermoeden hebben van serieuze bijko‐
mende commune delicten, zullen zij in beginsel aangifte doen van zowel de geconstateerde
overtreding van de financiële wet‐ en regelgeving als van de vermoede commune delicten. On‐
der omstandigheden kan echter worden gekozen voor het splitsen van een zaak in een bestuurs‐
rechtelijk deel en een strafrechtelijk deel.
62