Referentiekader geldboetes - Europese Beweging

oriëntatiepunt genoemde strafmaten met 33‐100% worden verhoogd. Dat alles geldt ook voor
andere delicten, zoals het delict van artikel 266 Sr (belediging), artikel 285 Sr (bedreiging) en de
artikelen 300, 302 en 304 Sr (eenvoudige of zware mishandeling). Zie voorts de factoren die zijn
opgesomd in de hiervoorafgaande subparagraaf, en die deels ook betrekking hebben op de per‐
soon van het slachtoffer (vgl.: bijzonder kwetsbare slachtoffers; afhankelijke slachtoffers; de
leeftijd van de slachtoffers).
2.4.2.3 Persoon van de dader
Ook de persoon van de dader kan een strafverhogend en /of ‐verlagend effect hebben. Zo wordt
bijvoorbeeld bij opiumdelicten onderscheid gemaakt tussen:
- De zogenoemde ‘pakezels’: daders die op zichzelf niet als crimineel kunnen worden
aangemerkt, maar als gevolg van bepaalde bijzondere omstandigheden tot het
smokkelen van drugs worden verleid (zoals armoede, overwicht van een organisatie,
misbruik van jeugd, ouderdom of naïviteit van de betrokkene, het ontbreken van fi‐
nanciële middelen voor een operatie van een familielid, de zorg voor kinderen, etc.).
- Standaard drugscriminelen (geen ernstige financiële problemen; eigen initiatief van
de dader, etc.).
Ook met betrekking tot het delict van artikel 8 WVW (rijden onder invloed) wordt onderscheid
gemaakt tussen categorieën overtreders, in dat geval tussen ‘rijden onder invloed in geval van
motorrijtuigen met beginnende bestuurders’ versus ‘rijden onder invloed in geval van motorrij‐
tuigen met ervaren bestuurders’. Beginnende bestuurders zijn al bij een veel lager percentage
alcohol in het bloed strafbaar dan overige bestuurders. Daarnaast is op bestuurders van auto‐
bussen en vrachtauto’s (als strafverzwarende factor versus de bestuurders van personenwagens
en motoren) de naast hogere schaal van de sanctietabel van toepassing.
2.4.2.4 Gevolgen van het delict
Uit onder andere het oriëntatiepunt met betrekking tot het delict van artikel 141 Sr (openlijke
geweldpleging) blijkt dat ook de ernst van de gevolgen als een strafverhogende factor wordt
aangemerkt: hoe ernstiger de gevolgen, hoe hoger de in het oriëntatiepunt voorgestelde straf.
Openlijke geweldpleging met zwaar lichamelijk letsel levert een verdubbeling van de aanbevolen
straf op ten opzichte van openlijke geweldpleging met enig lichamelijk letsel (zes maanden ge‐
vangenisstraf t.o.v. drie maanden).
Voorts kan in dit verband weer worden verwezen naar de factoren die zijn opgesomd in
§ 2.4.2.1 (aard van de gedragingen), en die deels ook betrekking hebben op de gevolgen van het
delict (vgl.: de bijzondere schadelijke gevolgen voor het slachtoffer, zoals aanzienlijk geestelijk of
lichamelijk letsel, ontmaagding, besmettingsrisico, etc.).
Verder spelen de gevolgen van het delict ook een cruciale rol bij het vaststellen van de
strafwaardigheid van onder andere mishandeling, diefstal (de aard en de waarde van het gesto‐
len goed), het veroorzaken van een verkeersongeval (lichamelijk letsel, zwaar lichamelijk letsel,
de dood) en opiumwetdelicten (het op de markt brengen van soft‐ of harddrugs).
2.4.2.5 Recidive
Er zijn verschillende delicten waarbij recidive, ook in het kader van de oriëntatiepunten, een
strafverhogende factor vormt. Daarbij kan bijvoorbeeld worden gewezen op de verhoging van
de op te leggen gevangenisstraf met een maand voor elke keer dat verdachte gedurende vijf
jaar voorafgaande aan de terechtzitting eerder veroordeeld is geweest wegens het delict van
artikel 197 Sr (onwettig verblijf in Nederland). Het strafverhogende effect van recidive wordt in
49