Referentiekader geldboetes - Europese Beweging

misbruik chemicaliën, Wet
explosieven voor civiel
gebruik, Binnenvaartwet,
Wet luchtvaart)
‐ creëren en beschermen
van een eerlijke markt
(Telecommunicatiewet,
Binnenvaartwet, Drank‐ en
horecawet, Tabakswet)
‐ bescherming cultuur
(Wet tot behoud van cul‐
tuurbezit)
‐ bescherming zorg(stelsel)
(Wet kinderopvang, Wet
marktordening gezond‐
heidszorg)
* Indien een wet de algemene volksgezondheid of de algemene veiligheid beschermt, betekent
dit dat het belang van een individuele burger hier ook onder valt. De wetten die als voorbeeld
genoemd zijn in de kolom ‘Algemene veiligheid en integriteit’ kunnen derhalve ook gelden als
voorbeelden voor de kolom ‘Individuele belangen’.
Allereerst valt op dat ordeningswetgeving ziet op zowel algemene als particuliere belangen. Bij
het laatste valt bijvoorbeeld te denken aan de veiligheid van de individuele werknemer of het
individuele gezondheidsbelang, dat raakt aan de rechtsbelangen van het leven en de lichamelij‐
ke integriteit, welke belangen gelet op de Wet Herijking Strafmaxima tegenwoordig extra ge‐
wicht wordt toegekend (zie § 2.2.3.1.3). Ook kan worden gedacht aan het winstbelang van be‐
drijven. Wat betreft de algemene belangen kan worden gedacht aan het collectieve milieube‐
lang of het gemeenschapsbelang van een adequate markt(werking). Anders dan het commune
strafrecht ziet het ordeningsrecht niet op collectieve belangen die rechtstreeks raken aan de
democratische rechtsorde (veiligheid van de Staat; zie § 2.2.3.1.3).
2.6.4 De betekenis van de geselecteerde straftoemetingsfactoren in het
licht van een algemeen kader voor straftoemeting ten behoeve
van ordeningswetgeving.
In de inleidende paragrafen van dit hoofdstuk bleek dat er, althans voor wat betreft de commu‐
ne misdrijven, een zekere spanningsverhouding bestaat tussen het uitgangspunt dat maatwerk
moet worden geboden in de strafoplegging, en dat daarbij een optimale straftoemetingsvrijheid
van de rechter en het OM past, en anderzijds het uitgangspunt dat de burger vooraf, ook wat
betreft de feitelijke strafoplegging, in grote lijnen moet kunnen inschatten wat hem te wachten
staat. Zoals betoogd, kan er op dit punt worden gedifferentieerd: bij sommige typen delicten zal
het accent liggen op maatwerk, bij andere typen delicten op een stelsel van criteria op basis
waarvan de strafmaat al op voorhand kan worden vastgesteld. Wat betreft de delicten waarvoor
maatwerk is vereist, zal – zo bleek – de strafmaat afhangen van een complex van subtiliteiten en
bijzondere omstandigheden van het geval die op voorhand niet of nauwelijks zijn te rubriceren
of te operationaliseren als straftoemetingsfactoren (overigens is niet ondenkbaar is dat dergelij‐
63