Referentiekader geldboetes - Europese Beweging

tot en met 67ca Awr en de vergrijpboetes zijn te vinden in de artikelen 67d tot en met 67f Awr.
Voor de verzuimboeten gelden maximumboeten die in absolute bedragen zijn gesteld. Zo kan de
inspecteur wegens het niet of niet‐tijdig doen van aangifte van een aanslagbelasting, op grond
van artikel 67a Awr, een maximale boete van € 4.920 opleggen. De maximale verzuimboete voor
het niet of niet‐tijdig doen van aangifte voor een aangiftebelasting bedraagt op grond van artikel
67b Awr € 123. Ten aanzien van de verzuimboete met betrekking tot de aangifte loonbelasting is
in het tweede lid van artikel 67b Awr een uitzondering opgenomen: de bestuurlijke boete kan
dan oplopen tot € 1.230. Het niet of niet‐tijdig voldoen aan de betalingsverplichting (art. 67c
Awr) kan een bestuurlijke boete van ten hoogste € 4.920 opleveren. Tot slot is in artikel 67ca het
niet voldoen aan een aantal bijkomende verplichtingen bestuurlijk beboetbaar geacht tot een
bedrag van € 4.920. De feiten die in dit artikel zijn opgesomd, waren tot 2010 strafbaar gesteld
in artikel 68 lid 1 Awr. Het overbrengen van deze feiten van het strafrecht naar het bestuurs‐
recht leidt volgens de wetgever tot een effectievere handhaving van de betrokken verplichtin‐
gen. 29
De maximale boetes voor de vergrijpovertredingen bedragen een percentage van de
niet‐geheven of de niet‐betaalde belasting. In het eerste lid van de artikelen 67d, 67e en 67f
wordt dit percentage op 100 vastgesteld. Artikel 67d Awr omvat de vergrijpboete ten aanzien de
het niet, onjuist of niet‐volledig doen van een aangifte voor de aanslagbelasting. Van belang is
nog het vijfde lid van dit artikel waaruit volgt dat, voor zover de aanslag geheel op gedeeltelijk
betrekking heeft op belastbaar inkomen als bedoeld in artikel 5.1 Wet inkomstenbelasting 2001
(box 3 inkomen), de boete ten hoogste 300% bedraagt van de daarover verschuldigde belasting.
Eenzelfde bepaling is opgenomen in artikel 67e lid 6 Awr. In dit artikel gaat het om het, aan de
schuld of grove opzet van de belastingplichtige te wijten, vaststellen van een te lage aanslag ter
zake van een aanslagbelasting.
In afdeling 2 van hoofdstuk VIIIA Awr is het formele boeterecht geregeld. Deze afdeling
hangt nauw samen met hoofdstuk 5 van de Awb. Veel regels uit deze afdeling zijn vervallen,
omdat zij nu algemeen zijn gecodificeerd in de Awb. Een belangrijke overgebleven bepaling is
artikel 67n Awr. Artikel 67n bepaalt namelijk dat geen vergrijpboete wordt (geen discretionari‐
teit) opgelegd in geval van ‘vrijwillige verbetering’ uiterlijk binnen twee jaar nadat de belasting‐
plichtige een onjuiste of onvolledige aangifte heeft gedaan of aangifte had moeten doen.
De wet bepaalt alleen de strafmaxima. Om de discretionaire ruimte ten aanzien van de hoogte
van de boete in te vullen, heeft de Staatssecretaris van Financiën het BBBB (Besluit Bestuurlijke
Boeten Belastingdienst) opgesteld. In geval van een pleitbaar standpunt of avas legt de inspec‐
teur geen (verzuim‐ of vergrijp) boete op (§ 4 BBBB). Van een pleitbaar standpunt is sprake in‐
dien een door de belanghebbende ingenomen standpunt, gelet op de stand van de jurispruden‐
tie en de heersende leer, in die mate juridisch pleitbaar of verdedigbaar is, dat belanghebbende
redelijkerwijs kan menen juist te handelen.
De hoogte van de boete kan ook variëren naarmate sprake is van ‘vrijwillige verbete‐
ring’. Van vrijwillige verbetering in de zin van artikel 67n Awr is volgens § 5 van de BBBB sprake
indien de belanghebbende vóórdat hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat de inspecteur
bekend is of zal worden met dat feit, uitdrukkelijk kenbaar maakt aan de inspecteur dat en tot
welk bedrag niet of gedeeltelijk niet is betaald. Uitsluitend de vrijwillige verbetering voor ver‐
grijpboeten bij aanslagbelastingen heeft een wettelijke basis. De vrijwillige verbetering voor
vergrijpboeten voor zowel de aangifte‐ als de aanslagbelastingen is beleidsmatig in § 25 gere‐
geld. Uit lid 12 en 13 van deze paragraaf volgt dat indien sprake is van vrijwillige verbetering met
29 Kamerstukken II 2008/09, 32 128, nr. 3, p. 78.
15