Referentiekader geldboetes - Europese Beweging

per saldo is betaald dan wel terugontvangen of d. in overige gevallen een verzuimboete op van
5% van het wettelijk maximum van artikel 67c lid 1 Awr.
In § 25 worden een aantal algemene opmerkingen gemaakt over de vergrijpboete. Zo
wordt een definitie gegeven van de begrippen opzet en grove schuld. Stelregel is dat in geval
van grove schuld de inspecteur een boete oplegt van 25% van het wettelijk maximum. In geval
van opzet wordt als uitgangspunt een boete van 50% van het wettelijk maximum genomen.
Indien sprake is van vrijwillige verbetering of inkeer leidt dit tot geen boete, respectievelijk
strafvermindering. Een voorbeeld van de systematiek biedt de vergrijpboete aanslag uit artikel
67d Awr (§ 26 BBBB). Uitgangspunt in § 26 is dat de vergrijpboete wordt berekend over het be‐
drag van de aanslag. Na deze vaststelling volgen er uiteenlopende regels over hoe deze basis
vervolgens moet worden berekend en wat daar wel of niet onder wordt gerekend. Wordt een
vergrijpboete opgelegd op grond van artikel 67d lid 5 Awr, dan legt de inspecteur een vergrijp‐
boete op van 150% in geval van opzet. Ook ten aanzien van de andere vergrijpboetes geldt dat
met name regels worden gegeven over de vraag hoe de aanslag kan worden vastgesteld.
In het Belastingplan 2010 is een systeem van indexering voor de verzuimboeten van de
Awr ingevoerd. De redenen daarvoor zijn de volgende. In de wet is aangegeven wat de maxima‐
le hoogte van de desbetreffende verzuimboete is. De bedragen zijn niet geïndexeerd en de
hoogte daarvan is sinds 1 januari 1998 ongewijzigd. Dit is opmerkelijk. Indexatie wordt toege‐
past op de meeste grensbedragen in de fiscaliteit. Ook de geldboeten in bijvoorbeeld het straf‐
recht worden aangepast aan de ontwikkeling van de consumentenprijsindex. De inflatiecorrectie
sedert 1 januari 1998 bedraagt circa 26%. De verzuimboeten zijn dus in relatieve zin (aanzienlijk)
gedaald. Om de ongewenste effecten van inflatie op de verzuimboeten uit te schakelen, past
het kabinet derhalve een vijfjaarlijkse aanpassing van de maximale hoogte van de verzuimboe‐
ten toe. Zoals hiervoor opgemerkt, worden de geldboeten in het strafrecht ook aangepast aan
de ontwikkeling van de consumentenprijsindex. Daar is gekozen voor een aanpassing elke twee
jaar. Een belangrijk verschil tussen het bestuurlijke boeterecht en het strafrecht is echter dat de
strafrechtelijke geldboeten worden opgelegd door een rechter, terwijl de bestuurlijke verzuim‐
boeten in de regel automatisch door het systeem worden opgelegd. Bij de aanpassing van een
boete, als deze ten minste een verhoging inhoudt, speelt altijd overgangsrecht. Voor feiten, die
zijn begaan vóór de aanpassing, moet immers de ‘oude’, lagere boete worden opgelegd. Om de
daarmee gepaard gaande complexiteit in de automatisering beperkt te houden, wordt de aan‐
passing elke vijf jaar gedaan. De inflatiecorrectie die op de verzuimboeten wordt toegepast, is
dezelfde als die wordt voorgeschreven in de Wet inkomstenbelasting 2001. Kort gezegd worden
de te vervangen bedragen dus vermenigvuldigd met de daar bedoelde tabelcorrectiefactor en
vervolgens afgerond. Volledigheidshalve wordt opgemerkt dat de geïndexeerde verzuimboeten
maximale boetebedragen zijn. De hoogte van de verzuimboete in een concreet geval is afhanke‐
lijk van de individuele omstandigheden en wordt nader ingevuld door de BBBB. 30
3.1.4.3 Motivering
Artikel 67a Awr kent een bestuurlijke boete van maximaal € 4.920. Ten tijde van de invoering
van de bestuurlijke boete in de Awr was dit bedrag op f 2.500 vastgesteld. De hoogte van het
bedrag is door de wetgever gemotiveerd door te wijzen op het belang van de aangifteplicht voor
de heffing van de belasting die bij wege van aanslag wordt geheven. Een ordelijk aangiftegedrag
van belastingplichtigen is onontbeerlijk voor een doelmatige werkwijze bij de Belastingdienst.
Voor de wijziging in 1998 was de boete vastgesteld op een verhoging van 5% van de in de aan‐
30 Kamerstukken II 2008/09, 32 128, nr, 3, p. 37.
18