Referentiekader geldboetes - Europese Beweging

van een overtreding betreft, een onderscheid gemaakt tussen media‐instellingen met een lande‐
lijk, regionaal of lokaal publieksbereik c.q. verspreidingsniveau.
De plaatsing van de betrokken overtreding binnen de in de boetecategorieën weergege‐
ven bandbreedtes is afhankelijk van de aard, de ernst en voor zover relevant de duur van de
overtreding. Aan de hand van boeteverhogende en boeteverlagende omstandigheden wordt
vervolgens beoordeeld of en, zo ja, in welke mate de overtreding verwijtbaar is, en wordt zo‐
doende de hoogte van de op te leggen boete vastgesteld. De vaststelling van de boetecategorie
laat de mogelijkheid onverlet dat door toepassing van artikel 2.13 Mediawet en/of door de
aanwezigheid van boeteverhogende en boeteverlagende factoren buiten de berekeningsme‐
thodiek en/of de bandbreedte van de desbetreffende boetecategorie wordt getreden. Per
feit/artikel wordt aangegeven of het valt in boetecategorie A,B of C.
De in de beleidsregel neergelegde berekeningsmethodiek voor de bepaling van de hoog‐
te van boetes fungeert als leidraad en niet als dwingend voorschrift. In daarvoor naar het oor‐
deel van het CvdM in aanmerking komende omstandigheden kan van die methodiek worden
afgeweken. Het CvdM kan aan de overtreder nogmaals een bestuurlijke boete opleggen indien
de overtreding na een eerdere bestuurlijke boete voortduurt. Alvorens een dergelijke herhaal‐
boete wordt opgelegd, stelt het CvdM de overtreder bij schriftelijke kennisgeving in de gelegen‐
heid om binnen een redelijke termijn alsnog de overtreding te staken.
3.1.11.3 Motivering
Bij de introductie van de boetebevoegdheid was de regering van mening van de op te leggen
boetes niet meer kunnen bedragen dan f 50.000 per overtreding. Met betrekking tot de over‐
treding van de bepalingen die het niet‐commerciële karakter van de radio‐ en televisiepro‐
gramma’s moeten waarborgen, was evenwel een hogere boete mogelijk. De boetes moeten
immers zo hoog zijn, dat “voorkomen wordt dat een eventuele wetsovertreding ondanks een
sanctie financieel voordeel op zou kunnen leveren”. De beleidslijn van het CvdM is niet nader
gemotiveerd. Gedeeltelijk zijn de keuzes met het vaststellen van de regels gegeven.
3.1.11.4 Andere sancties
Bestuursrechtelijk instrumentarium
Ingevolge artikel 7.12 lid 3 Mediawet kan het CvdM bij overtreding van bepaalde voorschriften
een last onder dwangsom opleggen. Deze bevoegdheid is met name bedoeld voor de gevallen
waarin publieke media‐instellingen nevenactiviteiten verrichten in strijd met de daarvoor gel‐
dende regels. Het opleggen van een last onder dwangsom is nadrukkelijk niet van toepassing als
het gaat om de inhoud van het media‐aanbod. Het Commissariaat houdt geen voorafgaand toe‐
zicht op de inhoud van media‐aanbod. Overtredingen terzake van de inhoud van media‐aanbod
worden pas achteraf geconstateerd. Een last onder dwangsom die vooraf toezicht op de inhoud
van media‐aanbod impliceert, is met dit principiële uitgangspunt niet te verenigen.
Tot het bestuursrechtelijk instrumentarium behoort ook de mogelijkheid om zenduren
in te trekken. Deze bevoegdheid is neergelegd in artikel 7.14 Mediawet. Volgens de Beleidslijn
wordt een dergelijke sanctie slechts opgelegd indien sprake is van het herhaaldelijk of langdurig
niet voldoen aan de voorschriften die bij of krachtens de Mediawet 2008 voor de overtreder
gelden, dan wel in het geval van een overtreding waarbij sprake is van grove onachtzaamheid of
(voorwaardelijk) opzet.
57