Επεξεργασία Ï€Î±ÏÎ±Î¼Ï Î¸Î¹Î±ÎºÏŽÎ½ τύπων και παραλλαγών ΑΤ 560-590

έκδοση του 1961 του διεθνούς Καταλόγου δεν αναφέρονται καθόλου ελληνικέςπαραλλαγές του τύπου AT 567 Α 1 .Επειδή ωστόσο ο τύπος AT/ATU 567 στην Ελλάδα δεν εμφανίζεται ποτέαυτόνομος, αλλά πάντοτε στο πλαίσιο μιας ευρύτερης διήγησης, η οποία, αντίθετα,μπορεί να αναπτυχθεί και χωρίς αυτόν, και η οποία έχει αρκετές ομοιότητεςμε τον AT/ATU 567 Α, δώσαμε στη δεύτερη τον αριθμό AT/ATU 567 Α(με είκοσι πέντε παραλλαγές). Πρόκειται για την ιστορία των τριών (ή σπανιότεραδύο) αδερφών, που τρώνε κατά λάθος τα εντόσθια ενός μαγικού πουλιού(συνήθως μιας κότας), το οποίο η άπιστη μητέρα τους μαγείρεψε για τονεραστή της. Η βρώση τους συνεπάγεται κοινωνική άνοδο, σοφία και πλούτο,ενώ το παραμύθι τελειώνει με την απόδοση δικαιοσύνης από τα αδέρφια καιτον πατέρα τους: η απιστία της μητέρας αποκαλύπτεται και αυτή κι ο εραστήςτης τιμωρούνται.Σε αυτήν την ομάδα τα τρία αδέρφια δρουν σχεδόν σαν ένα πρόσωπο καιδεν ξεχωρίζει ανάμεσά τους κάποιος, ο οποίος θα αναλάβει δράση, θα περάσεαπό δοκιμασίες, θα κάνει κατορθώματα, θα ακολουθήσει εντέλει μια πορείαπου θα τον οδηγήσει μακριά από την οικογένειά, που θα τον κάνει δηλαδήέναν πραγματικό παραμυθιακό ήρωα. Έτσι η προβληματική του παραμυθιούαφορά τη στενή οικογενειακή σχέση γονιών και παιδιών (αγοριών), μια σχέσηπου περιγράφεται εχθρική ως το τέλος (Η μητέρα συνωμοτεί με τον εραστήτης να σκοτώσουν τα παιδιά, ενώ στο τέλος τιμωρούνται σκληρά από τον πατέραπου ζει αρμονικά με τα αγόρια του). Τέτοιες οικογενειακές σχέσεις είναιπολύ συνηθισμένες στα παραμύθια και λειτουργούν συνήθως ως κίνητρο για νααναπτυχθεί η υπόθεσή τους, αφού οδηγούν τον ήρωα στη φυγή από το σπίτικαι στην αναζήτηση της μοίρας του (και στη δημιουργία, συνήθως, ενός καινούριουερωτικού δεσμού). Στην πρώτη ομάδα των παραλλαγών μας αυτόσυμβαίνει εν μέρει, αφού τα παιδιά πράγματι (ξε-) φεύγουν από το επικίνδυνοοικογενειακό περιβάλλον. Όμως η λύση της επικίνδυνης σχέσης παραμένει ενδοοικογενειακήκαι άρα προβληματική: συνύπαρξη «για πάντα» των τριώναγοριών με τον πατέρα, μετά την τιμωρία ή την φαντασιακή εξαφάνιση τηςμητέρας, που την καταπίνει η γη.Διαφορετική είναι η λογική του παραμυθιού στη δεύτερη ομάδα παραλλαγών(τριάντα εννιά στον αριθμό), που περιέχει και το επεισόδιο με την κλέφτραβασιλοπούλα 2 . Σ'αυτές ο μικρότερος αδερφός, αυτός που τρώει το συκώτι1. Στον κατάλογο των παραμυθιών που δημοσίευσε ο Μέγας το 1963 στο περιοδικό ΛαογραφίαΚΑ', σ. 491 κ. εξ. αναφέρεται μία παραλλαγή του AT 567 Α (δημοσιευμένη στοΑρχείον Πόντου ΚΓ', σ. 68-76), που όμως δεν περιλαμβάνει σχεδόν κανένα από τα βμοτίβα του τύπου (ούτε τη βρώση του μαγικού πουλιού), περιέχει μόνο το θέμα της επιλογήςβασιλιά - θα γίνει βασιλιάς αυτός στου οποίου το κεφάλι θα κάτσει το περιστέρι- καιδεν μοιάζει κατά τα άλλα με τις 5 παραλλαγές του AT 567 Α των δελτίων του Μέγα.2. Καθώς σε πολλές χώρες ο τύπος AT/ATU 567 εμφανίζεται αυτόνομος, θεωρήσαμε