Επεξεργασία Ï€Î±ÏÎ±Î¼Ï Î¸Î¹Î±ÎºÏŽÎ½ τύπων και παραλλαγών ΑΤ 560-590

φάγο -κατά κυριολεξία ή μεταφορικά (ο δράκος αλλά και το νερό απειλούν νακαταπιούν τον ήρωα). Ο ήρωας, για να γλιτώσει, πρέπει να απομακρυνθείαπό την επικίνδυνη περιοχή, μακριά από τα υδάτινα όρια, και να φτιάξει τη δικήτου οικογένεια. Η διαφορά είναι ότι στο παραμύθι του Ταμένου παιδ(AT/ATU 316) κερδίζει τη γυναίκα του αποδεικνύοντας την αξία του, ενώ στοδικό μας παραμύθι απλώς «βρίσκει μια γυναίκα και την παντρεύεται». Έτσι,η σχέση που δεν έχει δημιουργηθεί με κόπο, αποδεικνύεται αδύναμη, η γυναίκαάπιστη κι ο κίνδυνος για τον ήρωα να καταβροχθισθεί από το πλάσμα πουεπέτρεψε τη γέννησή του ματαιώνοντας την ίδια αυτή γέννηση, επιστρέφει. Τοίδιο και στο παραμύθι του Ταμένου παιδιού (AT/ATU 316), η απειλή αππλάσμα που επέτρεψε τη γέννηση του ήρωα επιστρέφει κι είναι μια απειλή πουσυσχετίζεται συμβολικά με τη γέννησή του, καθώς, σύμφωνα με την υπόθεσητης Ν. Belmont 29 , είναι η απειλή (και η γοητεία ταυτόχρονα) της επιστροφήςστο στάδιο πριν από τη γέννηση, δηλ. στο υγρό περιβάλλον της μήτρας. Σύμφωναμε αυτή την ερμηνεία, η πιστή γυναίκα του ήρωα τον βοηθά να ξαναγεννηθεί,ενώ η άπιστη γυναίκα του ταμένου στο δράκο παιδί τον αφήνει αβοήθητοκαι τιμωρείται.Ίσως λοιπόν τα δύο παραμύθια να μπορούν να θεωρηθούν διαφορετικέςαναπτύξεις της ίδιας προβληματικής και ίσως το παραμύθι του Ταμένου παιδιού και της άπιστης γυναίκας του να μπορεί να θεωρηθεί υπότυποςκαι όχι της Στρίγκλας, ενός παραμυθιού με θέμα την αδερφική φαντασιακή αμομειξία, παρά τα κοινά τους επεισόδια. Μια τέτοια προσέγγιση θέτει βέβαιαευρύτερα το πρόβλημα των υπότυπων και των κριτηρίων κατάταξης. Μια γενικήαρχή πάντως θα ήταν ο συνδυασμός κριτηρίων μορφής και περιεχομένου,ώστε να μην εγκλωβιζόμαστε σε βεβιασμένες κατατάξεις με βάση μεμονωμένακάθε φορά στοιχεία.29. Ν. Belmont, Poétique du conte, Gallimard, Paris 1999, σ. 157 κ.ε.