Επεξεργασία Ï€Î±ÏÎ±Î¼Ï Î¸Î¹Î±ÎºÏŽÎ½ τύπων και παραλλαγών ΑΤ 560-590

Στη δεύτερη ιστορία (AT *613 Ε), που απαντάται και ως παροιμιακή φράση(αναφέρεται από τον Δημήτριο Λουκάτο στο βιβλίο του Νεοελληνικοί Παροιμιόμυθοι που την κατατάσσει στους φραστικούς παροιμιόμυθους), έναςηγούμενος προσλαμβάνει έναν άνθρωπο που τον διώχνουν από παντού επειδήλέει πάντα την αλήθεια. Όταν όμως ο φιλαλήθης αποτυχαίνει να πουλήσει ταζώα στο παζάρι (γιατί λέει την αλήθεια για τα ελαττώματά τους), ο ηγούμενοςτον διώχνει κι αυτός με τη σειρά του. Όπως σημειώνει ο Λουκάτος: «ο μύθοςπαίρνει παραλλαγές και με άλλα ανομήματα, που πολύ περισσότερο δενήθελε το ξεσκέπασμά τους ο ηγούμενος» 4 . Πρόκειται για διήγηση που θα μπορούσενα ενταχθεί και στο μεγάλο κύκλο διηγήσεων που σατιρίζουν παπάδεςκαι ιερατικά σχήματα (AT/ATU 1725-1849) 5 .4. Δ. Λουκάτος, Νεοελληνικοί Παροιμιόμυθοι, Ερμής, Αθήνα 1972, σ. 137.5. Για το αντίστοιχο ελληνικό corpus, βλ. Μ. Γ. Μερακλής, Ευτράπελες διηγήσεις.κοινωνικό τους περιεχόμενο, Αθήνα 1980, σ. 53-55.