Επεξεργασία Ï€Î±ÏÎ±Î¼Ï Î¸Î¹Î±ÎºÏŽÎ½ τύπων και παραλλαγών ΑΤ 560-590

εγώ επιστρέψω, κακομοίρα γρά, δεν επιστρέψω... Αν ηξέρεις τίποτα να μεσυμβουλέψεις, καλά». «Ε», λέει, «να πάεις, παιί μου, και αν είν' το άλογόσου τόσο μεταειρισμένο και πετάσει και ουτήσεις το μαστραπά...»Ε, επήε λοιπόν αυτό... Ενοίαν λοιπόν κι εκλειώναν τα βουνά. Το άλογό τουλοιπόν μεταειρισμένο επέτα! Παίζει λοιπόν, με το που 'νοίξαν τα βουνά, στομουλάρι μια. Αυτός είχε ένα μαστραπά, τον εβούτηξε και στρέφει λοιπόν κατ'ευτεία το άλογο και δεν τον επρόκαμε το βουνό. Ε, έρκεται λοιπόν... Αυτόςόμως είχε αγαπητικιά, ο νεαρός, και σαν ήρκετο λοιπόν, επίστρεψε στης αγαπητικιάςτου. Αυτή η κοπέλα ήτο προνότισσα, πώς το λένε, απού προνοούσε.Έπιασε λοιπόν η κοπέλα το νερό αυτό, το αθάνατο, και το φύλαξε και του έμωσετο μαστραπά νερό από τη λατσία. Αυτός λοιπόν εκάθισε κει, του 'καμε τονκαφέ η αγαπητικιά του και μετά επίστρεψε στο σπίτι. Πάει στη μάνα του, λέει:«Έρτα, μητέρα». Λέει: «Έρτες, παιί μου;» Ε, αφήνει λοιπόν το νερό και σαν το'πιασε κείνη, είπε κατ' ευτεία: «Ε, παιί μου, ελαφρύναν τα σωθικά μου. Ελαφρύναντα σωθικά μου, εΐνηκα καλά!» «Ε», λέει, «μαγάρι, κακομοίρα μάνα, να'σαι καλά». Ε, το πουρνό λοιπόν λέει: «Είμαι πολύ καλά, παιί μου, τώρα».Επεράσαν λοιπόν πάλι πέντ' έξε μέρες. Πάει λοιπόν ο κλέφτης πάλι αυτόςκαι λέει: «Ήρτε ο κερατάς;» Λέει: «Ήρτε», λέει, «κι αμέ τώρα πώς θα τονκάομε;» «Να του πεις τώρα πως θέλεις το αθάνατο καρπούζι, απού 'ναι μεςστο δάσος ένας δράκος και πετάσει το καρπούζι στον ουρανό κι έρκεται πάλιστον πάτο και το ένα του χέρι φτάνει στον ουρανό και το άλλο είναι στη γη.Ατού άμα πάει, δεν θα γλιτώσει!»Επεράσαν λοιπόν πέντ' έξε μέρες, κάνει λοιπόν αυτή πάλι την αρρωστημένη.«Επέρασέ μου, παιί μου, και τώρα πάλι μ' ήμπζιασε κι ήρτε πάλι ο γιατρόςκαι μου λέει πως θέλω τώρα το αθάνατο καρπούζι να πάρω, να φάω, ναενώ καλά». «Ω, κακομοίρα μάνα, να πάω λοιπόν πάλι να δω!»Ε, καβαλικεύει αυτός λοιπόν πάλι το άλογό του, πάει. Στη στράτα πουπήαινε, παντήσει πάλι μια γρα. Λέει: «Πού πάεις, παιί μου;» Λέει: «Πάω ναφέρω το αθάνατο καρπούζι της μάνας μου, απού 'ναι 'ρωστημένη κι είπε της ογιατρός πως πρέπει να το φάει, για να ενεί καλά». «Ε», λέει, «εκειά που πάεις,παιί μου, εν θα στρέψεις!» «Ε!», λέει, «ό,τι ξέρεις, καημένη γρα, συμβούλεψέμε». Λέει: «Να πάεις κι αυτός είναι ένας αόμματος, ο δράκος, και δενέχει ούτε μάδια. Μόνο είναι μες στο δάσος κι έχει μια καρπούζα και την πετάσειστον ουρανό κι έρκεται πάλι στα χέρια του. Αυτός φωνάζει ούλη την ημέρα:«Πάνω καρπούζι, κάτω καρπούζι!» Περισσότερα δεν είπε η γρα.Ε, όταν επήε αυτός κι ήθελε λοιπόν δυο μίλια ακόμα να πλησιάσει στο μέρος,'κούει το παλικάρι: «Πάνω καρπούζι, κάτω καρπούζι!» Λέει: «Εδώ 'ναι οδράκος!» Ε, πάει λοιπόν αυτός, επλησίασε σιμά. Την ώρα που πέταξε τηνκαρπούζα κι ήρκετο κάτω, πετάσεται, σαν το πουλί, το άλογο και το παλικάριπιάνει την καρπούζα και στρέφει.Όταν επίστρεφε λοιπόν το άλογο ύστερα, καταλαβαίνει ο δράκος πως δεν