Επεξεργασία Ï€Î±ÏÎ±Î¼Ï Î¸Î¹Î±ÎºÏŽÎ½ τύπων και παραλλαγών ΑΤ 560-590

παγαίνισκαν, ήρχοντο εκεί κοντά τ'. Υστερα ήρταν στάθαν' στο τρυπί τ' απέρα.Τρανά σαράντα αγρίους δράκους, φορτωμένους απ' ένα δισάκι, στάθην' ομέγας των και είπε: «Σαν να με φαίνεται να ήρτε κανείς εδώ πέρα», οι άλλοιείπαν: «Αβούτζα σε φαίνεται, ποιος μπορεί να πατήσ' το πουδάρι τ' εδώ»,ύστερα ο μέγας είπεν: «Άνοιξε, θύρα μ', άνοιξε κι ύστερα πάλε σφάλιξε».Σε μιας άνοιξεν ένα σιδεριώνας θύρα κι ούλοι σέμαν' απ' έσω κι η θύρα μαναχήτης πάλε σφάλησε, πρίχουμ να σφαλίσ' είδιεν λάμψη σαν να 'ταν απ' έσωόλιος. Είπεν να σηκωθεί να φύγει, αμά φοβούταν να μη τον νιώσουν, ως τογλυκοχάραγμα έτρεμεν ας το φόβο τ' κι ας τον κρύο. Άμα άρχεψε να γλυκοχαράζει,ακούει από πέσο πάλι το άγριο λάλεμα του πρώτου κι έλεγε: «Θύραμ', θύρα μ', σιδεριώνας όπως σφάλιξες ν' ανοίξεις, κι ύστερα να καλοκλείσεις».Άνοιξε πάλι η θύρα, ξέβαν' ούλοι απ' όξω και πάλε μαναχή της σφάλιξεν,ύστερα ούλοι έφυγαν, κανείς δεν ακούετο. Ξέβην όλιος, ξέβην ο καημένος ας τοτυρπί τ' κι όλο το κορμί τ' ήτον μουδιασμένο, στάθην' τζαλίγο στην ευλεμή,έζεσεν το κορμί τ', ήρτεν στον εαυτό τ', είπε με τον νου τ': «Αβούτζα κι αβούτζαθα πεθάνω, ας έμω απ' έσω να διούμ' τι είν' και είπε: «Άνοιξε, θύρα μ',άνοιξε κι ύστερα πάλε σφάλιξε».Άνοιξεν η θύρα, σέμην' απ' έσω, κι τρανά εδώ μάλαγμα, εκεί ασήμι, εδώλίρες, εκεί φλωριά, θόλωσαν τα μάτια τ', παγαίν' κι άλλ' απέσω, τρανά έναστρωμένο χοντζά, όπως πεινούσε, κάτζεν, έφαγεν, χόρτασεν παίρ' κι ένα κομάτ'κριάς μαζί τ' και ψωμί, ύστερα γιόμωσε τον κόλφο τ' λίρες και πήγε στηνθύρα κι είπε: «Θύρα μ', θύρα μ', σιδεριώνας, όπως σφάλιξες ν' ανοίξεις κιύστερα να καλοκλείσεις».Άμα άνοιξεν η θύρα και ξέβην όξω σε μιας κατόψα τ' πάλε σφάλσεν μαναχήτης, χωρίς να τρανήσει ομπρό τ' οπίσω τ' έφυγε απ' εκείνο το άγριο το μέρος,και ξέβην σ' ένα στράτα, άμα ακόμα δεν ξεύρισκεν πού βρίσκεται, ύστερα ανέβην'σ' ένα ψελό βουινί και απ' εκεί διάλεξε την στράτα και κατέβην' ας το βουινίκαι τράβσεν ίσα στο χωριό τ', όπου έφταξε τα μεσάνυχτα. Ας το σπίτι τ'ήσαν σταναχωρημέν' που δυο γ' μέρες ήταν χαμένος, πεινασμέν', νηστιοί, χωρίςνηστιά χειμώνα καιρό, χωρίς ψωμί, τα παιδιά έκλαιγαν, ήθελαν ψωμί, οιάλλ' έκλαιγαν, όσον έβλεπαν που νύκτωνε και ο νοικοκύρης δεν ήρχετο. Ποτέήσαν σε τούτη την σταναχωριά, κτυπά η θύρα, ευτύς ούλοι σηκώθαν' στο πουδάρ,τα παιδιά φώναζαν: «Ήρτεν ο παπάς».Παγαίν' απ' έσω στον οτά, βγάζ 1 τις λίρες, η γναίκα τ' όταν είδιεν τόσαπολλά παράδια κόντευε να τα χάσ'. Εκείνο το βράδ' χτύψαν τα σήμαντρα, πήγανστην εκκλησιά και ήρταν έφαγαν το κριάς που έφερεν τάμα τ', δόξασαν τοΘεγό. Σεπεδιού την ημέρα πήγε ψώμισεν ό,τι ηύρεν, έφερεν γιόμωσεν το σπίτιτ' και σαν πέρασαν οι γιορτές 'γόρασε και ρουχικά σ' όλο το σπιτικό τ', όλοιόσοι έβλεπαν τα έξοδα τ' θάγμαζαν πού ηύρεν τόσο παρά. Ο φιλάργυρος ας τοκακό τ' μούτε μέρα μούτε νύχτα κοιμώτονε, άρχεψε να πιάν' από κοντά τονκαλόγνωμο και να τον χαιρετά, λίγο - λίγο τον ζήτηξε και παράδια. Ο καλό-