Επεξεργασία Ï€Î±ÏÎ±Î¼Ï Î¸Î¹Î±ÎºÏŽÎ½ τύπων και παραλλαγών ΑΤ 560-590

σκουφίν του. Την άλλην ημέραν εφύαν οι δράτζοι, τζ'ηαφίλητη πάλ' επήενκοντά τουτζ'εσυντυχάννασιν.Σαν εσυντυχάνναν, είπεν της ν' αρωτήσει τηννύχταν τον αρκηόν τους δράκους πού έν' η δύναμή του. Η αφίλητη, άμα ήρτανοι δράτζοιτζ'αρκινήσαννα τρώσιν, εν έτρωε. Αρωτά την ο δράκος είντα 'σει,τζαι λαλεί του: «Θέλω να μου πεις πού έν' η δύναμή του» «Έμ' πά' τζείνον τοπαούλον»,τζ'έδειξέντης το. Η αφίλητη εν επίστεψεν τζ' έκλαιεν. Σηκώννεταιτζ'ο δράκος, άννοιξεν το παούλοντζ'έπκιασεςσαράντα κλειδκιά τζαι την αλητημ 'πού το σέριν,τζ'επήενάννοιξεσ σαράντα κάμαρες. Ο γιος τη λιοντάρεναςείδεν τους. Στην υστερινήγ κάμαρην είσεν ένα δράκογ κότζινον. 'Πού τομπολλύν τον τζαιρόν εκοτζίνισεν, τζ'οδράκος έβκαλέν τον έξωτζ'έβαλενάλλονεις τον τόπον του.Μέσ' τζείν' τηγ κάμαρην είσεν έναλ λάκκον, τζ' ο δράκος άννοιξέν τον. Γύρουτου λάκκου, είσεγ καμπανέλλες, τζαι μέσα είσεν τρία πεζούνια. Έδειξέντα της αφίλητηςτζ'είπεντης πως το έναν έν' η δύναμή του, το άλλον η αναπνοήτου, τζαι το άλλον η ψυχή του. Υστερα είπεν της τζαι για τες καμπανέλλες,πως άμα φατζίσει μια, όπου τζ'αν ένι, τζαι πέρα κόμα, 'έν να βρεθείτζαμαί. Εβαώσαν τηγ κάμαρην τζαι το δράκον τζ'εφύασιν.Την άλλην ημέραν ο γιος τη λιοντάρενας έμπην έσσω. Ηύρεν την αφίλητην,τζαι τζείνη είπεν του την αλήθκειαν. Πκιάννει τα κλειδκιά 'πού το παούλον,αρκίνησεν ν' αννοίει πόρτες, τζείνος ομπροστά τζ'ηαφίλητη ταπισόν του.Άμα άννοιξεν την ύστερην, ταβρά το σπαθίν του, εσκότωσεν το δράκομ που τηνέγλεπεν. Εκατέημ μέσ' τόλ λάκκοντζ'έπκιαέντα πεζούνιατζ'έσφαξέντα τζαιτα τρία. Την ώραμ που κατέαιννεν, έντζισε μιας καμπανέλλας τζ'εφάτζισεν.Ο γεροδράκος ευρέθημ μονιομιάς ομπρός τους, αμμά 'ν επρόφτασεν να κάμειτίποτε, γιατί ο γιος της λιοντάρενας έσφαξεν τα πεζούνια, τζ'άμα έφτασεντζαμαί ο δράκος, ευρέθημ πεθαμένος μέσ' τα πόδκια τους.«Ε! λαλεί της αφίλητης. Τώρα είσαι δική μου. Εγλίτωσά σε 'πού τουςδράκους τζαι πρέπει νά'ρτεις μιτά μου». Η αφίλητη ευκαριστήθηκεν τζ' επκιάσασιστράταν. Λάμνε, λάμνε, εφτάσαν εις το παλάτιν της κοπέλας που 'ξερεντες μαγιές. Τζείνη εχάρηκεμ πολλά άμα τους είδεν,τζ'έκαμέντους περιποίησεςμεν αρωτάς. Άμα ήρτεν η ώρα να φύουμ, παρατηρούν, το παλάτιν τηςμάϊσσας αρκίνησεν να παρπατεί τζαι να του παίρνη μιτά του, τζαι τζείνους τζαιτην μάϊσσαν. Άμα εκοντέψαν εις το βασίλειομ που παντρεύτην ο αρφός του γιουτη λιντάρενας, ο βασιλέας επρόσταξεν να βκάλουν τογ γαμπρόν του 'πούτηφ φυλακή, τάχα πως έν' άρρωστος, τζαι να τοβ βάλουμ μες στο νοσοκομείον.Άμα εφτάσαν, ο γιος τη λιοντάρενας είπεν της μάισσας πως θέλει να πάεινα δει τον αρφόν του, τζ' η μάϊσσα εσταμάτησεν το παλάτιν τζ' 'εν επαρπάταν.Άμα είδεν τον αρφόν του έτσι κιλίκκιν*, αρώτησέν τον είντα 'παθεν τζ' είπεντου τα κάστια* που του 'καμεν ο βασιλέας. Πάει τζαι τζείνος, εσκότωσεν τοββασιλέαν, έκατσεν τον αρφόν του στον τόπον του, τζ' εστράφην εις το παλάτιντης μάισσας. Το παλάτιμ παρπατεί, παραπατεί, τζαι φτάνει κοντά στο παλάτιμ