Επεξεργασία Ï€Î±ÏÎ±Î¼Ï Î¸Î¹Î±ÎºÏŽÎ½ τύπων και παραλλαγών ΑΤ 560-590

ον. Το μαγικό αντικείμενο είναι στερεότυπα ένας μύλος (πολύ σπάνια κάποιοάλλο αντικείμενο) που χρησιμοποιείται όχι τόσο για πλουτισμό όσο για τηνκάλυψη καθημερινών αναγκών σε φαγητά και ρούχα. Το τελικό επεισόδιο μετο μύλο που πέφτει στη θάλασσα παράγοντας συνεχώς αλάτι - γι' αυτό και ηθάλασσα είναι αλμυρή - κυριαρχεί στο ελληνικό corpus. Σε ορισμένες παραλλαγέςο αρχικός κάτοχος του μαγικού αντικειμένου το ξαναβρίσκει.Στον παραμυθιακό τύπο AT/ATU 565 το μαγικό αντικείμενο παράγει μόνοτου ό,τι ζητήσει ο κάτοχος του, σε αντίθεση με τα μαγικά αντικείμενα τουAT/ATU 560 (δαχτυλίδι) ή AT/ATU 561 (κερί, λάμπα), απ' όπου εμφανίζεταιένα μαγικό ον που πραγματοποιεί τις επιθυμίες του ήρωα. Ωστόσο αυτός ο διαχωρισμόςδεν είναι απόλυτος και σε ορισμένες περιπτώσεις το μαγικό αντικείμενοτου AT/ATU 565 μπορεί να κρύβει επίσης μέσα του έναν μαγικό υπηρέτη.Η βασική αντίθεση ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια παρουσιάζεταιεδώ προσαρμοσμένη σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, όπου αναπτύσσεται η σύγκρουσηανάμεσα στον πλούσιο και τον φτωχό αδελφό (συνήθως έναν πλούσιοτσέλιγκα και έναν φτωχό βοσκό). Σε ορισμένες περιπτώσεις (αναφερόμαστεεδώ και σε νεότερες καταγραφές του παραμυθιού που δεν περιλαμβάνονταιστον κατάλογο) οι αφηγητές δεν περιορίζονται σε μιαν αντίθεση σε ατομικόεπίπεδο, τη μεταφέρουν στον κοινωνικό χώρο της κοινότητας με τον εξής τρόπο:ο ήρωας δεν κρατά όσα αγαθά απόκτησε με μαγικό τρόπο μόνο για τονεαυτό του αλλά τα μοιράζεται με τους εξίσου φτωχούς συγχωριανούς του. Ηξαφνική αφθονία των αγαθών συνδέεται μάλιστα με την εποχή που οι φτωχοίτα έχουν περισσότερο ανάγκη, στη διάρκεια δηλαδή των μεγάλων χριστιανικώνγιορτών, των Χριστουγέννων και της Λαμπρής, γι' αυτό και ο ήρωας ζητά:κρέας, ρούχα και παπούτσια για τις γυναίκες και τα παιδιά, κουστούμιαγια τους άντρες.Το τελευταίο μέρος του παραμυθιού (γιατί η θάλασσα είναι αλμυρή) παίρνειτη μορφή μιας αιτιολογικής παράδοσης (legend).