Επεξεργασία Ï€Î±ÏÎ±Î¼Ï Î¸Î¹Î±ÎºÏŽÎ½ τύπων και παραλλαγών ΑΤ 560-590

ώστε να μιλήσουν, να γελάσουν και να μυηθούν στην επικοινωνία των φύλων.Ιδιαίτερα επιτυχημένη είναι η σύζευξη του στις ελληνικές παραλλαγές μετον τύπο AT/ATU 653, που ενώ διασώζουν την ηρωίδα, προκαλούν ταυτόχρονατο αδιέξοδο ερώτημα του ποιος θα την παντρευτεί τελικά. Έτσι το αρχικόμοτίβο της ψείρας, αναδεικνύεται σαφέστερα ως ενδογαμική αιμομεικτική φαντασίωση.Η ψείρα φυτρώνει στα γένια του πατέρα, αναθρέφεται στα χέρια τηςκόρης και προκαλεί την εμφάνιση του διαβόλου, ως αιμομεικτικού συζύγου αλλάκαι του μόνου πιθανού κι αποδεκτού γαμπρού, που ωστόσο της ρουφάει τόαίμα και απειλεί να τη θανατώσει.Ακόμα κι όταν η κόρη σωθεί τελικά χάρη στην παρέμβαση των θαυμάσιωναδερφών, δεν κατορθώνει πάντα να διαλέξει κάποιον απ' όλους τους για σύζυγο.Έτσι τονίζεται το αδιέξοδο των σχέσεών της με τους άντρες, που απορρέειαπό την αιμομεικτική φαντασιακή σχέση πατέρα και κόρης. Η ηρωίδα αδυνατείσυνήθως να παντρευτεί κάποιον από τους πολλούς σωτήρες της, με τουςοποίους έχει αποκτήσει αδερφική σχέση. Άλλοτε η αφήγηση περατώνεται μετη σωτηρία της, χωρίς να τεθεί θέμα επιλογής γαμπρού μέσα από το πλήθοςτων ευεργετών της. Για την κατάληξη της πλοκής απομένουν συνεπώς δύο λύσεις,εφόσον αποκλειστεί ο γάμος, να ζήσει η κόρη για πάντα στον πατρικό οίκοή να πεθάνει.