Επεξεργασία Ï€Î±ÏÎ±Î¼Ï Î¸Î¹Î±ÎºÏŽÎ½ τύπων και παραλλαγών ΑΤ 560-590

πουλο καταφεύγει στον Θεό, που του δίνει ένα ραβδί, όπου κολλάνε όλοι.Κολλάει ο γαμπρός, η νύφη, ο μάγος που έρχεται να τους ξεκολλήσει, η φοράδατης ξεβράκωτης γριάς και τα παιδιά στον πισινό της. Ο πλούσιος υπόσχεταινα του δώσει την κόρη του κι ο ήρωας τους ξεκολλάει όλους.ΚΥΠΡΟΣ17. Κληρίδης I, 23-25, αρ.16, Λευκωσία, «Οι τρεις οκνιάρηες». Συμφυρμόςμε AT 1950 (The Three Lazy Ortes). I: α, α2. III: α3 (η βασιλοπολάει βλέποντας τους τρεις τεμπέληδες ν'αφήνουν το σκύλο να φάει το μπακλαβά), γ.ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ AT/ATU 571Οι τύποι AT/ATU 571 και AT/ATU 571 Β παρουσιάζονται συχνά σε συμφυρμό.Στην Ελλάδα, ο τύπος AT/ATU 571 Β αριθμεί μόνον 2 παραλλαγέςπου δεν παρουσιάζουν σαφή διαφοροποίηση από τον τύπο AT/ATU 571. Συνεπώςτους ενοποιήσαμε σ'έναν ενιαίο τύπο.Το παραμύθι αυτό δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο στον ελληνόφωνο χώρο.Ανήκει στα «ρεαλιστικά παραμύθια» 1 που συγγενεύουν με τις νουβέλες κι αφηγούνταιτις περιπέτειες πανέξυπνων και πονηρών ηρώων, ταπεινής καταγωγής,που όντας ετοιμόλογοι, ψεύτες και κλέφτες, καταφέρνουν με δεξιοτεχνίακαι γλωσσική δεινότητα να λύσουν αινίγματα, να καταβάλουν ισχυρούς αντιπάλουςκαι ν' αποκτήσουν απρόσιτες πριγκήπισσες. Το παραμύθι απαντάται σ'ολόκληρη την Ευρώπη και στην Εγγύς Ανατολή. Το πιο χαρακτηριστικό μοτίβοτου είναι ότι ο πρωταγωνιστής διαθέτει ένα μαγικό αντικείμενο που τουδόθηκε και πάνω σ' αυτό κολλάει ολόκληρη κουστωδία ανθρώπων και ζώων,που τους σέρνει πίσω του και τους οδηγεί στο παλάτι, όπου κάνει την αγέλαστηβασιλοπούλα να γελάσει και την παντρεύεται. Η πλοκή του είναι συγγενικήμε την ιστορία της επίσης αγέλαστης Turandot, που ανήκει στον τύποAT/ATU 851, μόνο που ο ήρωας δεν καλείται να λύσει κάποιο σιβυλλικό αίνιγμα,αλλά να μυήσει τη νεαρή κόρη στην ερωτική ταυτότητα μέσα από τογέλιο. Το θέμα πραγματεύεται ο Propp σ' ένα από τα σημαντικότερα άρθρατου σχετικά με το τελετουργικό γέλιο στη λαογραφία 2 . Συνδέοντας το γέλιο1. S.Thompson, The Folktale, 1946, σ. 152-175.2. Vladimir Propp, «Ritual Laughter in Folklore (A propos of the Tale of the PrincessWho Would not Laugh/Nesmejana», Theory and History of Foklklore,University Press, 1984, σ. 124-146.