Επεξεργασία Ï€Î±ÏÎ±Î¼Ï Î¸Î¹Î±ÎºÏŽÎ½ τύπων και παραλλαγών ΑΤ 560-590

AT/ATU 569: I: α, α1 (μήλο), α3, α5, β, β1 (ρόπαλο), β5 (και μετά έναμαγικό σκούφο που τον κάνει αόρατο και ιπτάμενο πάπλωμα). Η συν.όπως AT/ATU 400 (με το πάπλωμα ξαναβρίσκει τη γυναίκα του που είχεφύγει στη χώρα των δράκων και γυρίζουν μαζί στο σπίτι του).11. Σακελλάριος 2, 340-344. «Παραμύθι του μάντη» (Λουκάτος, 121-125,αρ. 17, Δροσίνης 2, 71-78, Καφαντάρης, Φιδόδεντρο, 420-425, αρ. 17).Συμφυρμός με AT/ATU 563. Η παραλλαγή που δημοσιεύεται εδώ.ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ AT/ATU 569Το παραμύθι αυτό είναι αρκετά διαδεδομένο στην Ευρώπη και λιγότεροστην Ασία. Η παλιότερη γνωστή ολοκληρωμένη παραλλαγή του βρίσκεται στοαρχαίο ινδικό βιβλίο για τις προηγούμενες ζωές του Βούδα (Jatakas), ενώ οιπαλαιότερες ευρωπαϊκές παραλλαγές προέρχονται από τον 16ο αιώνα 1 . Ημορφή του παραμυθιού δεν είναι σταθερή και συχνά είναι δύσκολο να διαχωριστείαπό άλλους κοντινούς τύπους.Στην Ελλάδα έχουμε μόλις έντεκα παραλλαγές, οι περισσότερες από τιςοποίες αποτελούν συμφυρμούς με άλλους τύπους, με τον AT/ATU 560 (Τομαγικό δαχτυλίδι), τον AT/ATU 735 (Οδοιπορία προς την τAT/ATU 400 (Η νεράιδα) και AT/ATU 936* (Το μαγικό βουνό)AT/ATU 563 (Ο μαγικός μύλος).Το περιεχόμενο αυτού του παραμυθιακού τύπου μοιάζει εντελώς αμοραλιστικό:ό ήρωας αποκτά μαγικά αντικείμενα που μπορούν να του εκπληρώσουντις επιθυμίες του (συνήθως του παρέχουν τροφή), και τα οποία ανταλλάσσειμε κάποιο φονικό αντικείμενο (σπαθί, μαχαίρι που κόβει όποιον το διατάξεις).Με τη βοήθεια του τελευταίου ξαναπαίρνει πίσω τα πρώτα σκοτώνοντας τονκάτοχο του σπαθιού. Αυτή η άπληστη και βίαιη συμπεριφορά του ήρωα έρχεταισε αντίθεση με την καλοσύνη που δείχνει στην αρχή του παραμυθιού, ότανσώζει ένα φιδάκι (και στην περίπτωση του συμφυρμού AT/ATU 560 +AT/ATU 569 ένα σκύλο και μια γάτα επίσης) κερδίζοντας την ευγνωμοσύνητου (ς) και τα μαγικά τους δώρα. Η αντίφαση αυτή δικαιολογείται σε κάποιεςπαραλλαγές από το γεγονός ότι ο ήρωας έχει φερθεί αρχικά καλά και στουςανθρώπους με τους οποίους ανταλλάσσει τα μαγικά αντικείμενα: τους έχει γιαπαράδειγμα δώσει τροφή, χωρίς αντάλλαγμα, όπως στην παραλλαγή που δημοσιεύουμε,ενώ αυτοί στη συνέχεια του την αρνούνται. Σε κάποιες άλλες παραλλαγέςη αντίφαση λύνεται αργότερα, καθώς ο ήρωας ανασταίνει τελικάόσους σκότωσε.1. Jurjen van der Kooi, « Ranzen, Hütlein und Hörnlein (AT 569), Enzyklopädie desMärchens, Band 11, 2004, σ. 213-219.