Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

108
Oczywiście NFZ ma prawo i obowiązek weryfikować
składane wnioski, choćby ze względu na groźby wyłudzeń
nienależnych świadczeń, uważamy jednak,
że praktyka obciążania ubezpieczonego negatywnymi
reperkusjami błędów innych osób jest nie do
przyjęcia. Nikt nie powinien być karany za czyny
innych osób. To raczej lekarz, który wadliwie wypełnił
wniosek, powinien zostać wezwany do jego
poprawienia w określonym terminie pod rygorem
obciążenia go kosztami, jakie NFZ wypłacił ze środków
publicznych.
Również poważne wątpliwości budzi praktyka
wymagania od chorych, by odbiór refundowanego
sprzętu koniecznie potwierdzili czytelnym podpisem.
Wiadomo przecież, iż istnieją choroby bardzo mocno
utrudniające lub wręcz uniemożliwiające czytelne
ręczne pisanie. Wydaje się, że w takim przypadku
powinno się stosować choćby art. 79 Kodeksu cywilnego
i zawarte w nim uregulowania. Wśród chorych
powstaje poczucie krzywdy i wrażenia, iż ich kosztem
fundusz usiłuje poprzez nadmierny i niemający uzasadnienia
w obowiązujących przepisach rygoryzm
poczynić oszczędności.
Inną budzącą wątpliwości praktyką jest stosowanie
formy zbiorowej odpowiedzialności i odmawianie
zwrotu przedsiębiorcom prowadzącym sklepy ze specjalistycznym
sprzętem zaopatrzenia medycznego
należnych im kwot za cały pakiet zleceń (nawet kilkaset)
w przypadku, gdy choćby jeden z wniosków
został przez lekarza wadliwie wypełniony.
Narodowy Fundusz Zdrowia wymaga również, by
sklepy sprzedające sprzęt medyczny posiadały na stanie
pełen asortyment w każdej chwili. Szczególnie
musi to dziwić w kontekście faktu, iż cała gama
sprzętu medycznego jest wykonywana na konkretne
zapotrzebowanie danego pacjenta.
Musi niepokoić fakt, iż kilka spraw sądowych zakończyło
się niekorzystnymi dla funduszu wyrokami,
w których efekcie zasądzono wypłacenie przedsiębiorcom
dochodzonych przez nich odszkodowań, najprawdopodobniej
z odsetkami i kosztami procesu. Co
szczególnie istotne, w wyrokach sądowych pojawiają
się zarzuty, iż fundusz dopuszcza się naruszenia zasad
współżycia społecznego. Zarzut taki w stosunku
do instytucji niedziałającej przecież w celu osiągnięcia
zysku należy ocenić szczególnie negatywnie.
Prosimy o odpowiedź na pytanie, czy w świetle
powyżej przedstawionych wątpliwości istnieje możliwość
dostosowania zasad wydawania przez NFZ dofinansowanego
sprzętu medycznego w taki sposób,
aby procedura ta nie doprowadzała do naruszeń
norm współżycia społecznego?
Z wyrazami szacunku
Warszawa, dnia 8 kwietnia 2010 r.
Posłowie Witold Kochan
i Tadeusz Arkit
I n t e r p e l a c j a
(nr 15552)
do ministra środowiska
w sprawie funkcjonowania spółek wodnych
oraz praw i obowiązków ich członków
Zwracamy się do Pana Ministra z interpelacją dotyczącą
funkcjonowania spółek wodnych, praw i obowiązków
jej członków oraz wątpliwości dotyczących
samego członkostwa osób fizycznych i prawnych w
takich spółkach. Do naszych biur poselskich zgłaszają
się osoby przedstawiające problemy i spory, jakie
toczą ze spółkami wodnymi. Po analizie stanu prawnego
regulującego działalność spółek wodnych postanowiliśmy
zgłosić Panu Ministrowi zastrzeżenia w
kwestii uregulowań prawnych w tym zakresie.
Spółki wodne zgodnie z ustawą Prawo wodne są
formami organizacyjnymi posiadającymi osobowość
prawną, niedziałającymi w celu osiągnięcia zysku,
zrzeszającymi osoby fizyczne lub prawne. Spółki
mają na celu zaspokajanie wskazanych ustawą potrzeb
w dziedzinie gospodarowania wodami.
Wątpliwości budzi sam fakt członkostwa danej
osoby w spółce wodnej. Z faktu, czy dana osoba jest
lub nie jest członkiem spółki wodnej, wynikają określone
przez prawo obowiązki (np. płacenie składek i
ponoszenie innych świadczeń na rzecz spółki).
Jak nas poinformowano, spółki wodne stoją na
stanowisku, że członkostwo w nich nabywa się z
mocy prawa i również obowiązki wynikające z członkostwa
obciążają z mocy prawa. Taki pogląd budzi
wątpliwości, gdyż brak jest przepisu wprost przewidującego
nabywanie przez każdy podmiot w obszarze
działalności spółki wodnej członkostwa w niej z mocy
prawa. W każdym razie powództwo wytoczone przez
spółkę wodną przeciwko osobie, która nigdy do niej
nie przystępowała, o zapłatę składek członkowskich
zostało przez sąd pierwszej instancji uwzględnione w
całości. Obecnie osoba ta oczekuje na doręczenie jej
pisemnego uzasadnienia wyroku. Biorąc pod uwagę
fakt, że członkostwo w spółce wodnej ma charakter
cywilnoprawny, stanowisko spółki, że członkiem jej
zostaje się z mocy samego prawa, budzi zastrzeżenia
w kontekście konstytucyjnie gwarantowanej wolności
zrzeszania się obywateli, podobnie jak stwarzanie
przez spółki wodne trudności w wystąpieniu z niej,
a i takie przypadki mają miejsce.
Poważne wątpliwości budzą również uregulowania
dotyczące praw członków spółki wodnej, w szczególności
fakt, iż żaden przepis Prawa wodnego nie
przyznaje członkowi spółki uprawnień do zaskarżenia
uchwały do sądu powszechnego. Mało tego, członek
spółki wodnej może mieć spore kłopoty w przypadku,
gdy przykładowo kwestionuje on prawidłowość
wyboru władz takiej spółki.
W Prawie wodnym brak jest bowiem zapisu przewidującego
wprost nieważność uchwał organów spółek
wodnych sprzecznych z ustawą bądź też przewidu-