Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

178
żonki zmarłego, pani D. L., o sprawdzenie nagrań z
kamer należących do systemu ochrony pobliskiego
budynku, które mogłyby wyjaśnić rzeczywisty przebieg
wypadku. Prokuratura uznała to za dowód niemożliwy
do przeprowadzenia i zmierzający do przedłużenia
postępowania.
Prokuratura Rejonowa w Gdyni nie przesłuchała
ponadto kierowcy trolejbusu, który był świadkiem
wypadku drogowego. Zdaniem pokrzywdzonej, zeznania
właśnie tego świadka przedstawiłyby najbardziej
jasny i wiarygodny przebieg zdarzenia, gdyż siłą
rzeczy musiał on obserwować całe zdarzenie, albowiem
miał zamiar włączyć się do ruchu podobnie jak
uczestniczka wypadku G. C.
Sąd Rejonowy w Gdyni odrzucił wniosek pani L.
o zwrócenie się do Sądu Najwyższego o przekazanie
sprawy innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na
dobro wymiaru. Zdaniem wnioskodawczyni, zapewniałoby
to obiektywne i bezstronne rozpoznanie
sprawy.
W toku postępowania, w trybie art. 327 K.p.k.,
powołany został ten sam biegły sądowy, który sporządzał
opinie w toku postępowania przygotowawczego,
co podważa jego bezstronność, gdyż trudno
sobie wyobrazić, iż w kolejnych swoich opiniach podważyłby
swoje poprzednie opinie. Stało się tak, mimo
iż pani L. wnosiła o zmianę biegłego.
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w Gdańsku
zbadał zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób
stronniczy i dokonał jego oceny w sposób całkowicie
dowolny, a nie swobodny, albowiem oceniając
kwestię wyrażenia zgody na pociągnięcie SSR G. C.,
wziął pod uwagę wynikające z materiału dowodowego
okoliczności przemawiające wyłącznie na korzyść
sędziego. Stoi to w oczywistej sprzeczności z dyrektywą
obiektywizmu wyrażoną w art. 4 K.p.k. a także
art. 7 K.p.k.
Uchwałą z dnia 29 stycznia 2010 r. Sąd Dyscyplinarny
przy Sądzie Apelacyjnym w Gdańsku nie zezwolił
na pociągnięcie pani sędzi do odpowiedzialności
karnej w odniesieniu do popełnienia przez nią
przestępstwa z art. 177 § 2 K.k. Tak korzystną dla
siebie decyzję SSR C. uzyskała po pełnym uchybień
postępowaniu prowadzonym przez gdyńską prokuraturę
i przed gdyńskimi sądami. Sama zresztą jest
od niedawna pracownikiem Sądu Rejonowego w Gdyni.
Analiza powyżej przedstawionych zarzutów wobec
tutejszej prokuratury i sądów uprawdopodabnia
zatem podejrzenie, że lokalne środowisko prawnicze
zajmujące się przedmiotową sprawą stara się oczyścić
swoją koleżankę z wszelkich podejrzeń i pomaga jej
uniknąć odpowiedzialności karnej.
Mając na uwadze powyższe, zwracam się do Pana
Ministra z uprzejmą prośbą o udzielenie mi odpowiedzi
na następujące pytania:
1. Czy, zdaniem Pana Ministra, tak bulwersujące
sprawy – za jaką z pewnością można uważać wypadek
drogowy ze skutkiem śmiertelnym z udziałem
sędziego – nie powinny być procesowo oceniane
przez inną prokuraturę i sąd spoza okręgu działania
zamieszanego w sprawę pracownika wymiaru sprawiedliwości?
2. Czym kierowano się, przenosząc w marcu 2010 r.
SSR G. C. do pracy w gdyńskim Sądzie Rejonowym,
który podejmował procesowe decyzje w jej sprawie?
3. Czy Sąd Dyscyplinarny Sądu Apelacyjnego w
Gdańsku, rozpatrując sprawę SSR G. C., nie był zobowiązany
uwzględnić wskazówek i zaleceń Sądu
Dyscyplinarnego Sądu Najwyższego?
4. Jak z punktu widzenia procesowego ocenia Pan
Minister ww. decyzje podejmowane w sprawie przez
prokuraturę i sądy?
Z poważaniem
Gdynia, dnia 10 kwietnia 2010 r.
I n t e r p e l a c j a
(nr 15705)
do ministra infrastruktury
Poseł Zbigniew Kozak
w sprawie działań
Ministerstwa Infrastruktury odnośnie
do złożonego w dniu 21 listopada 2007 r.
poselskiego projektu ustawy o Straży
Kolejowej oraz określenia powodu
spowolnienia prac nad tym projektem
Na adres mojego biura poselskiego w Szczecinie
wpłynęło pismo z dnia 28 stycznia 2010 r. od przedstawicieli
związków zawodowych działających przy
Komendzie Głównej Straży Ochrony Kolei w sprawie
przyjętego z dniem 16 lutego 2010 r. przez Radę Ministrów
projektu ustawy dot. zmiany ustawy o transporcie
kolejowym oraz niektórych innych ustaw.
W piśmie tym przedstawiciele ZZDpKGSOK wyrażają
swoje rozczarowanie i ogromne zaniepokojenie
działaniami rządu w tej dziedzinie, a przede
wszystkim podkreślają szkodliwość zawartych w
tym projekcie ustawy rozwiązań. Projekt ten zakłada
w sposób jednoznaczny likwidację Straży Ochrony
Kolei, pozostawiając tylko niewielką część jej
uprawnień Policji. Jednocześnie otwiera szerokie
możliwość świadczenia całej gamy usług w tym zakresie,
na obszarach kolejowych, nieposiadającym do
tego odpowiednich uprawnień firmom ochroniarskim.
Poza tym bezwarunkowo pozwala prywatnym
podmiotom branży ochroniarskiej na zarządzanie i
korzystanie z całej infrastruktury wraz z urządzeniami
odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo osób.
Autorzy pisma są zbulwersowani faktem, że w imię
korzyści pewnych grup interesu pozwala się na podejmowanie
ryzyka mogącego spowodować drastyczne
obniżenie standardów bezpieczeństwa w podróży
lub transporcie. Takie działania w konsekwencji realnie
przełożą się na utratę zaufania do kolei przez