Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

192
W związku z powyższym zapytuję uprzejmie: Jak
w świetle zarządzenia ministra zdrowia nr 80/2008
(zastąpionego przez zarządzenie nr 62/2009/DOZ z
dnia 2 listopada 2009 r. w sprawie określenia warunków
zawierania i realizacji umów w rodzaju: ambulatoryjna
opieka specjalistyczna) będzie regulowana
omawiana kwestia oraz jakie są dalsze plany ministerstwa
w przedstawianej sprawie?
Poseł Beata Małecka-Libera
Dąbrowa Górnicza, dnia 22 marca 2010 r.
I n t e r p e l a c j a
(nr 15729)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie roślin energetycznych
Szanowny Panie Ministrze! Odnawialne źródła
energii mogą stanowić istotny udział w bilansie energetycznym
poszczególnych gmin czy nawet województw
naszego kraju. Mogą przyczynić się do zwiększenia
bezpieczeństwa energetycznego regionu, a
zwłaszcza do poprawy zaopatrzenia w energię na terenach
o słabo rozwiniętej infrastrukturze energetycznej.
Potencjalnie największym odbiorcą energii
ze źródeł odnawialnych może być rolnictwo, a także
mieszkalnictwo i komunikacja. Szczególnie dla regionów
dotkniętych bezrobociem odnawialne źródła
energii stwarzają nowe możliwości w zakresie powstawania
nowych miejsc pracy. Natomiast tereny
rolnicze, które z uwagi na silne zanieczyszczenie gleb
nie nadają się do upraw roślin jadalnych, mogą być
wykorzystane do uprawy roślin przeznaczonych do
produkcji biopaliw.
W praktyce rośliny energetyczne można uprawiać
na różnych klasach bonitacyjnych gleb uprawnych.
Plantacje można z powodzeniem zakładać na glebach
dobrych (klasy I–III), chociaż często wymaganiom
roślin sprostać mogą gleby klasy V lub VI. Przyrodnicze
warunki gleb dobrych, przy sprzyjającym dla
danych roślin miejscowym klimacie, zapewniają wysokie,
co do ilości i jakości, plony roślin energetycznych.
Wydaje się, że z punktu widzenia produkcji
roślin energetycznych godne uwagi są gleby marginalne.
Odnosi się to do obszarów o niekorzystnych
warunkach gospodarowania. Dotyczy to gruntów ornych
i użytków zielonych. Czynnikami warunkującymi
tą marginalność są: jakość gleby, warunki wodne,
ograniczona możliwość stosowania zabiegów
uprawowych, antropogeniczne zanieczyszczenia gleby
itd. Właściwe zagospodarowanie tych gleb bądź
siedlisk polega na doborze do warunków glebowo-
-klimatycznych określonych gatunków roślin bądź
określonej technologii uprawy. Mówiąc o roślinach
energetycznych, należy uwzględniać także te gatunki
roślin, u których pozyskiwany produkt uboczny
jest wykorzystywany jako surowiec energetyczny,
np. słoma zbóż i rzepaku. Także biomasa z użytków
zielonych nadaje się do spalania. Kryzysy energetyczne
i rosnące ceny energii wywołały większe zainteresowanie
biomasą zarówno z tradycyjnych lasów,
jak i ze specjalnych plantacji energetycznych obsadzanych
drzewami i krzewami, np. wierzba, a ostatnio
gatunkami niedrzewiastymi.
W związku z powyższym kieruję do Pana Ministra
następujące pytania:
1. Czy w Polsce są w pełni wykorzystywane możliwości
pozyskiwania energii z odnawialnych źródeł
energii?
2. Czy istnieje lub jest w planie program uświadamiający
rolnikom korzyści płynące z uprawy roślin
energetycznych?
3. Czy są w planach dotacje dla rolników, którzy
zdecydują się na takie uprawy?
Z poważaniem
Szczecin, dnia 13 kwietnia 2010 r.
Poseł Cezary Atamańczuk
I n t e r p e l a c j a
(nr 15730)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie świadczeń pielęgnacyjnych
dla opiekunów dzieci niepełnosprawnych
Szanowna Pani Minister! W Polsce osoby sprawujące
opiekę nad dziećmi niepełnosprawnymi czują się
zepchnięte poza nawias społeczeństwa. Ich sytuacja
jest dramatyczna, ponieważ w naszym kraju nie ma
specjalistycznej opieki oraz odpowiedniego wsparcia
finansowego.
Ludzie ci, dowiadując się o niepełnosprawności
dziecka, porzucają pracę zawodową na rzecz pełnienia
całodobowej opieki nad nim. Nie oznacza to jednak,
że są oni bezrobotni, gdyż, opiekując się niepełnosprawnym
dzieckiem, wykonują prace lekarza,
pielęgniarki, rehabilitanta, salowej, nauczyciela,
praczki, sprzątaczki etc., i tak przez 24 godziny na
dobę, 365 dni w roku, bez wolnych dni, urlopu, trzynastki.
Praca, którą wykonują każdego dnia przy
chorych dzieciach, jest ciężka fizycznie i psychicznie.
Po kilku latach takiej ciężkiej, wyczerpującej pracy
w dzień i w nocy często sami stają się kalekami, bez
prawa do rent i emerytur.
Państwo płaci na dzieci pozostawione w placówce
opiekuńczej ok. 3000 zł miesięcznie. Opiekunowie,
którzy samodzielnie zajmują się swoimi niepełnosprawnymi
dziećmi, otrzymują zasiłek stały, tzw.
świadczenie pielęgnacyjne, w wysokości 520 zł miesięcznie.
Co miesiąc borykają się z dylematem, co kupić
za te pieniądze: pieluchy, jedzenie, leki, a może