Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

53
laty przez Polaków, jak również możliwość prowadzenia
działalności kulturalnej, charytatywnej, edukacyjnej
itp. w środowisku lokalnej Polonii.
Uważam, że w tej sprawie obojętne nie może pozostać
Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Być może
moje nadzieje są zupełnie nieuzasadnione, wszak wcześniejsze
interwencje MSZ m.in. odnośnie do sytuacji
Polaków na Litwie czy Białorusi pokazały bardzo zachowawcze
stanowisko zajmowane przez kierownictwo
resortu w rozwiązaniu sygnalizowanych problemów.
Podobnie sytuacja miała się z problemem polskich rodziców
dyskryminowanych przez niemieckie Jugendamty,
w której to sprawie MSZ zachował skrajną powściągliwość,
prawdopodobnie bojąc się narazić swym
niemieckim kolegom z rządu federalnego.
Podobnie jak środowiska polonijne na Ukrainie
uważam, że nasz rząd nie może dalej pozostawać obojętny
na praktyki władz ukraińskich jawnie dyskryminujących
naszych rodaków mieszkających na terenach
dawnych polskich kresów.
Panie Ministrze:
1. Jakie działania zamierza podjąć Ministerstwo
Spraw Zagranicznych, by kościół pw. św. Marii Magdaleny
został jak najszybciej zwrócony polskim wiernym
mieszkającym we Lwowie?
2. Jakie kroki zamierza podjąć resort w rozmowach
z rządem ukraińskim, aby przerwać powtarzające
się sukcesywnie jawnie antypolskie działania
władz samorządowych we Lwowie przejawiające się
m.in. negowaniem upamiętnienia Polaków poległych
na tamtych ziemiach oraz symboliki upamiętniającej
pamięć polskich patriotów?
Z poważaniem
Przeworsk, dnia 29 marca 2010 r.
Poseł Jan Bury s. Antoniego
I n t e r p e l a c j a
(nr 15459)
do ministra infrastruktury
w sprawie wydawania kart parkingowych
na podstawie orzeczeń o niepełnosprawności
wydawanych przez ZUS
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się z uprzejmym
zapytaniem, dlaczego przepisy ustawy z dnia
22 maja 2009 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu
drogowym art. 8 ust. 4 oraz ust. 5 o brzmieniu: a)
ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Kartę parkingową,
za opłatą, wydaje starosta”, b) ust. 5 otrzymuje
brzmienie: „5. Kartę parkingową osobie, o której
mowa w ust. 1, wydaje się na podstawie wydanego
przez zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności:
orzeczenia o niepełnosprawności, orzeczenia o
stopniu niepełnosprawności, orzeczenia o wskazaniach
do ulg i uprawnień, wraz ze wskazaniem,
o którym mowa w art. 6b ust. 3 pkt 9 ustawy z dnia
27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej
oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych
(Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92, z późn. zm.)”, c) uchyla
się ust. 5a i 5b; eliminują ważność orzeczenia
o niepełnosprawności wydanego przez ZUS.
Nowy kształt ustawy powoduje, że osoby niepełnosprawne
posiadające orzeczenie o niepełnosprawności
wydane przez ZUS muszą uzyskać orzeczenie
o niepełnosprawności od właściwego zespołu do
spraw orzekania o niepełnosprawności. Sytuacja ta
wydłuża okres oczekiwania na orzeczenie o stopniu
niepełnosprawności i przysparza osobom mającym
chory układ narządu ruchu wielu kłopotów.
Z wyrazami szacunku
Łódź, dnia 30 marca 2010 r.
I n t e r p e l a c j a
(nr 15460)
Poseł Hanna Zdanowska
do ministra edukacji narodowej
w sprawie sygnalizowanej reformy nauczania
zawodowego w Polsce
Do mego biura poselskiego w Poznaniu napłynęło
w miesiącu marcu bieżącego roku wiele krytycznych
uwag w zakresie projektowanej reformy nauczania
zawodowego, a m.in. od Cechu Stolarzy Swarzędzkich.
Środowiska rzemieślnicze wyrażają stanowczy
protest przeciwko proponowanym zmianom i podejmują
działania zmierzające do wprowadzenia rozwiązań,
które będą o wiele korzystniejsze dla przyszłości
młodych ludzi oraz jakości świadczonych
przez nich usług.
Rzemiosło polskie posiada ponad 100-letnią tradycję
w procesie kształcenia młodocianych pracowników.
Tylko w woj. wielkopolskim kształci się blisko
14 tys. uczniów w oparciu o zawarte umowy o pracę
w celu przygotowania zawodowego, a pracodawcy –
rzemieślnicy – stanowią bardzo duże i znaczące grono
znakomitych nauczycieli w różnych zawodowych
specjalnościach.
Cech Stolarzy Swarzędzkich uważa, że sygnalizowana
reforma nauczania zawodowego prowadzi do
marginalizowania fachowca rzemieślnika, uczenie
na wzór np. Niemiec czy Francji robotnika wyspecjalizowanego
tylko w niektórych czynnościach bądź
operatora maszyn stolarskich.
Dotychczasowe nauczanie zawodu poprzez umiejętny
podział na naukę w szkole i praktykę przy mistrzu
szkolącym dostarczało i daje Polakom tę właśnie
olbrzymią przewagę nad Zachodem. Dlatego nasi