Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
51<br />
I n t e r p e l a c j a<br />
(nr 15456)<br />
do ministra pracy i polityki społecznej<br />
w sprawie sytuacji samotnych osób<br />
niepełnosprawnych, których obowiązujące<br />
przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych<br />
pozbawiają części uprawnień<br />
* ) 1. Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia<br />
lub innej pracy zarobkowej przysługuje:<br />
1) matce albo ojcu,<br />
2) innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia<br />
25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59,<br />
z późn. zm.5) ciąży obowiązek alimentacyjny,<br />
3) opiekunowi faktycznemu dziecka<br />
– jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy<br />
zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem<br />
o niepełno-sprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności<br />
stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie<br />
ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności<br />
stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia,<br />
rehabilitacji i edukacji, albo osobą legitymującą się orzeczeniem o<br />
znacznym stopniu niepełnosprawności.<br />
1a. Osobie innej niż spokrewniona w pierwszym stopniu, na której<br />
ciąży obowiązek alimentacyjny, przysługuje świadczenie pielęgnacyjne, w<br />
przypadku gdy nie ma osoby spokrewnionej w pierwszym stopniu albo gdy<br />
osoba ta nie jest w stanie sprawować opieki, o której mowa w ust. 1.<br />
Szanowna Pani Minister! Zgodnie ze zmianami<br />
wprowadzonymi w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r.<br />
o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 228,<br />
poz. 2255, z późn. zm.) poprawie miała ulec sytuacja<br />
osób niepełnosprawnych wymagających systematycznej<br />
i stałej opieki. Podwyższona kwota świadczenia<br />
pielęgnacyjnego miała spowodować, że będzie stanowiła<br />
zachętę do rozważenia możliwości podjęcia opieki<br />
nad osobą niepełnosprawną za cenę niepodejmowania<br />
lub rezygnacje z zatrudnienia lub innej pracy<br />
zarobkowej. Niestety, zapisy art. 17 *) ustawy dają takie<br />
możliwości jedynie osobom najbliżej spokrewnionym<br />
z chorym niemogącym samodzielnie egzystować<br />
(rodzicom, dzieciom, małżonkom, rodzeństwu itp.).<br />
Wyjątkiem są osoby inne niż spokrewnione w pierwszym<br />
stopniu, na których ciąży obowiązek alimentacyjny.<br />
Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje pod<br />
warunkiem, że nie ma osoby spokrewnionej w pierwszym<br />
stopniu albo gdy osoba ta nie jest w stanie sprawować<br />
opieki nad osobą niepełnosprawną. Poza nawiasem<br />
możliwości skorzystania ze świadczenia pielęgnacyjnego<br />
ustawa pozostawiła m.in. teściów, zięcia<br />
czy synową, którzy pomimo faktu zamieszkiwania<br />
w jednym gospodarstwie domowym pozbawieni<br />
są takich uprawnień jak spokrewnieni w pierwszym<br />
stopniu. Ustawa nie uwzględnia także sytuacji osób,<br />
które z powodu różnych kolei losów nie posiadają najbliższej<br />
rodziny (i tym samym nie mogą spełnić wymogów<br />
ustawowych), a ze względów zdrowotnych<br />
wymagają stałej opieki. Pochylenie się nad sytuacją<br />
ww. niepełnosprawnych i rozszerzenie możliwości<br />
otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego przez osoby<br />
trzecie (dalszych krewnych, sąsiadów), które wyraziłyby<br />
wolę opieki nad niepełnosprawnymi, przy dopełnieniu<br />
przez nich pozostałych warunków stawianych<br />
przez ustawę, dawałoby szansę zdecydowanej<br />
poprawy sytuacji osób wymagających stałej opieki.<br />
W chwili obecnej ustawa, nie uwzględniając takiej<br />
możliwości, stawia samotnych niepełnosprawnych w<br />
zdecydowanie gorszej sytuacji niż pozostałych chorych<br />
mających możliwość skorzystania z pomocy<br />
członków rodziny spokrewnionych w pierwszym stopniu.<br />
Uzasadnione wydaje się przy tym stwierdzenie,<br />
że w tej sytuacji mogą być naruszone ich prawa obywatelskie<br />
zagwarantowane w ustawie zasadniczej<br />
(art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP *)<br />
Szanowna Pani Minister:<br />
1. Czy podziela Pani moje uwagi dotyczące utrudnień<br />
w sprawowaniu opieki nad niepełnosprawnymi<br />
niemającymi najbliższej rodziny oraz braku możliwości<br />
przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w tej samej<br />
wysokości, na jaką mogą liczyć opiekunowie najbliżej<br />
spokrewnieni z osobą wymagającą stałej opieki?<br />
2. Czy w kontekście stanowiska, jakie powyżej<br />
przedstawiłem, podziela Pani pogląd, że obecne zapisy<br />
ustawy o świadczeniach rodzinnych w wykazanych zapisach<br />
mogą pozostawać niezgodne z Konstytucją RP?<br />
3. Czy Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej<br />
planuje podjęcie inicjatywy ustawodawczej zrównującej<br />
w prawach wszystkie osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności<br />
w dostępie do opieki sprawowanej<br />
także przez osoby trzecie i możliwości skorzystanie<br />
przez nie ze świadczenia pielęgnacyjnego na takich<br />
samych zasadach jak osoby spokrewnione w pierwszym<br />
stopniu?<br />
Z poważaniem<br />
Przeworsk, dnia 29 marca 2010 r.<br />
Poseł Jan Bury s. Antoniego<br />
I n t e r p e l a c j a<br />
(nr 15457)<br />
do ministra obrony narodowej<br />
w sprawie rażącego naruszenia interesu<br />
społecznego przez Wojskową Agencję<br />
Mieszkaniową – Oddział Regionalny<br />
w Krakowie<br />
Szanowny Panie Ministrze! W sprawie, którą chcę<br />
zainteresować Pana Ministra osobiście, doszło do naruszenia<br />
nie tylko interesu społecznego mieszkańców<br />
Kielc, których obowiązany jestem reprezentować na<br />
podstawie mandatu poselskiego, ale godzi ona także<br />
w dobro ludzi, którzy przez Wojskową Agencję Miesz-<br />
* ) 1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego<br />
traktowania przez władze publiczne.<br />
2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym<br />
lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.