jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

i mieszkali raubritterzy; snuł się tam epos wielkiego mitu germańskiego.I oto naraz przy Wartburgu - Słowiańszczyzna. Choćby z tejprawdy nic innego nie wynikało, w każdym razie całe nasze pojęcieo źródłach, o podstawach kultury i cywilizacji niemieckiej doznajegwałtownego przet2s0wania. Pada jakieś nagle, ukośne spojrzenie nacałą rycerską epopeję niemiecką: czy jej zręby nie budowały się napowalonym olbrzymie słowiańskim? I czy nie z niego przepłynęływszystkie ożywcze soki?Bo pod tym właśnie \Vartburgiem, w okolicach Eisenach uczonyniemiecki znalazł osady "Grosz" i "Wenigen" Lupitz. Tych słowiańskichnazw jest tu wiele. Wystarczy zajrzeć do którejkolwiek monografiispecjalnej, aby stanąć wobec takiej mnogości, że niefachowcowinawet ogarnąć ją trudno. A pracowity kanonik winnogórski ks. StanisławKozierowski drukuje a drukuje swoje atlasy nazw geograficznychSłowiańszczyzny Zachodniej. Część trzecia atlasu przyniesieokolicę Hamburga z nazwą na nazwie słowiańskiego pochodzenia.Święty biskup Bonifacy (ósme stulecie naszej ery) pisze doRzymu epistoły z wezwaniem o wsparcie misji wśród SłowianzamieszkującychHesję. Tyle ich tam jest, że dotychczasowa misjonarskaobsługa podołać nie może. Więc Hesja, więc Turyngia. A okoliceHarcu, który Ptolomeusz nazywa Milibokusem? Do dziś dnia są tamnazwy, na których dnie dźwięczą zniekształcone słowiańskie słowa.A we wsi Windehausen stoi stara, święta figura. Figura wyobrażaMatkę Bożą Bolejącą, która trzyma umęczone ciało Syna swego. Ludokoliczny otacza rzeibę wielką czcią, a od dawien dawna zwykł jąnazywać .,pommai-bog".Wspominki słowiańskie splatają niekiedy zabawne skojarzenia.Opodal Merseburga (tego samego Merseburga, do którego BolesławChrobry przyjeżdżał jako goŚĆ cesarzów rzymskich) znajduje sięmiasteczko, które nosi nazwę Eislehen. Miasteczko posiada przedmieścieSiebenhitze. Pamiętne jest tym, że tu właśnie urodził sięMarcin Luter. Siebenhitze, dosłownie siedem upałów, zdawałoby sięnie ma nic wspólnego ze Słowiańszczyzną. Wszakże ma. Dawniejnazywała się ta miejscowość Sebenica, czyli szubienica. Jest w tymszczególe osobliwy smak: Marcin Luter urodził się w słowiańskiej wsii akurat w Szubienicy! Zresztą za czasów Lutra mówiono tu wszędziepo słowiańsku, co zaznaczono wyraŻDie w pismach mistrza Marcina.Nazwy, wspomnienia, pamiątki- aZwy nie tylko te, w którychtkwi pierwiastek słoViliański, ale wszystkie, w których występuje określenie"wenden", "schwenden", "windischen", "wiinschen" i "winde".Zaścielają gęsto ziemię tutejszą, występują we wschodnim Holszty-122