jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

Całego piwa nawarzył kelner z "Kurhausu" w Łebie.Przyjechaliśmy do Łeby po południu, po kilku godzinachjazdy w gęstym deszczu. Zmarznięci, osowiali,patrzymy ze smętkiem na kilkunastu gości, którzy sięjeszcze po wielkim hotelu kręcą.I na morze. Bowiem budynek połoźony jest tużnad samym morzem, które w tej chwili stało się ołowianeod chmur, prawie czarne. Tylko na wschodziemała, nieznaczna plamka 'przejaśnienia. Przy zupiemała wypustka słońca powiększa się znacznie, jakbynam chciała wynagrodzić fatalną zaprażkę z mąki;przy mięsie ukośny promień słońca przekradł się jużprzez wielkie okna i siedzi na talerzach, drwiąc najoczywiściejz długiego, brunatnego sosu, który makoloryt więcej niź zagadkowy.Więc nasz towarzysz, z którym jedziemy odSzczecina, nabiera otuchy. Zamawia cztery kieliszki"Steinheger", co jest' odpowiednikiem "czystej wyborowej",i pyta:- Herr Ober, niech pan powie, gdzie tu jestjezioro Łeba, Lebasee?Widzieliśmy po drodze rzekę Łebę, widzieliśmykanał spławny dla łodzi, teraz patrzymy na morze, alejeziora nie widać. A istnieją powody, dla którychinteresuje nas wlaśnie - jezioro.- Ach - powiada kelner - to nie jest wcale.daleko. Jeziora nie widać z drogi,ponieważ zasłaniająje domy miasteczka. Fahren Sie mit Kraftwagen?- Ja, mit Auto.- Jetzt sagt man Kraftwagen - poucza nas kelner.Przyjmujemy admonicję z uległością.- Also passen Sie auf. Gdy kończy się park"Kurhausu", jest początek miasta. Trzeba skręcićw pierwszą przecznicę na prawo, koło piekarni.' Zarazpotem będzie dworzec. Przejedziecie szyny, następniemost na rzece. I stamtąd droga już prosta. Las i jezioro.Dodał jeszcze na zakończenie:- Bardzo piękne jezioro. Nasz gospodarz napisało nim książkę.-O!