jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

i grysiku. A'gdy to już wszystko razem było, usadzono do środkadobrego, tłustego węgorza. Potrawa w garnku gotuje się godzinę,gotuje się dwie.Po dwóch godzinach przYchodzi pan doktor i pyta:- Potrawa jest?- Jest.- No to będę jadł.Postawiła gospodyni wielki talerz i nalała węgorzowej polewki.Pan doktor spróbował ostrożnie i krzywi się. Pyta:- Co to jest?- A no polewka z wangorza.- Potrawa kaszubska?- Kaszubska.Więc zatkał nos i zamknął oczy, i je, a je. W końcu zjadł całytalerz.- Dać jeszcze?- Nie. Jeden talerz wystarczy.Po kilku tygodniach pan doktor napisał długi artykuł o "regionalnychpotrawach kaszubskich". Gdy numer tego pisma z artykułemzaszedł na Pomorze, całe Kaszuby zrywały boki z "wangorzowejpolewki".Tak z zarozumialcami. Z innymi inaczej. Kaszuba jest nieufny,ale gdy raz przed kim serce otworzy, największe tajemnice zwierzy,najlepszym, najwierniejszym przyjacielem będzie. Wiem o tym, żew obecnej na przykład chwili na tym przyjacielstwie rośnie kilkaksiążek o Kaszubszczyźnie. Tacy są więc: z wierzchu może chytrzy,może zamknięci, może mruki i materialiści, ale "ludzie dobrzy nawskroś. Gdy przyjechali tu z głębi Polski, z Podhala, z Małopolskikoloniści i kupili kaszubską ziemię, bieda z początku aż piszczałau nich. Wówczas Kaszubi, których ziemię, bądź co bądź, zajęto, pożyczalikolonistom zboża, kartofli, konia do orki.A najważniejsze, że zabici, zatwardziali, nieprzejednani Polacy.A jo z duszą i ze sercem Polok jem jak oni,Me Kaszube, jesz sfrzeżeme Polsci. morsciech granic,A w Warszawie naszybraca mają naju za nic.(Derdowski)Opowieść o polskości Kaszub jest jedną znajpromienniejszychkart naszych ostatnich dziejów i pod względem wymowy równać sięmoże chyba tylko z podobnym fenomenem na Śląsku, gdzie równieżprzez wiele wieków panowania niemczyzny zachowała się czysta i żywapolskość. Nie miejsce tu na pisanie obszernych i wyczerpujących368