jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

Skin ął głową ijak naj prędzej ucieka z tego ternatu... w najbliższe sidła.- Słyszał pan termin "Wielkie Pomorze"?- Słyszałem - mówię.- Ale tu nie chodzi o to Pomorze, które robi polska administra~cja. Oni wzięli termin od nas. Jeśli my mówimy "Wielkie Pomorze",to myślimy aż poza Szczecin. To jest dopiero wielkie Pomorze. Czypan sądzi, że nie zdajemy sobie sprawy: jeśli kiedykolwiek jest możliwamyśl o takim Pomorzu, to tylko w oparciu o Polskę. I to w silnymoparciu, żeby się nie powtórzył jeszcze raz błąd książąt szczecińskich.Och, jacyż oni byli krótkowzroczni...Na stole zjawiła się skąpa lampa naftowa. Wiatr chodzi po obszernympodwórzu i puka w oknó. Szparami wciska się do pokojui chwieje płomieniem. Na twarzach naszych kładą się ruchome cienie.Nagle pytam:- Więc kto pan jest?- jestem Kaszuba.- Czy to znaczy: narodowości kaszubskiej?Znowu mierzymy się wzrokiem. Jego oczy pytają mnie o czystośćintencji.- Postawmy tę sprawę inaczej - mówię mu. - Gdy wybuchniewojna. Pan ma lat dwadzieścia pięć czy dwadzieścia sześć. Panwtenczas musi chwycić za karabin. Gdyby pan wówczas miał wolnywybór, po której stronie pan stanie? 'Podnosi głowę:- Po stronie Polski.- Za Polskę?, - Za Kaszuby!..:.-. Za naród kaszubski?- Nie, za naród polski, a za kaszubski szczep...Było w tej chwili coś niezwykle uroczystego. Nie nale?ę do natursentymentalnych, ale jestem do głębi wzruszony. Więc tacy są ci,których Niemcy wciąż nam wypominają, owi najzagorzalsi separatyści!Podajemy sobie ręce w milczeniu.Czas iść. Wszystko, co by się dalej miało powiedzieć, jest nieistotne.Ale przychodzi jeszcze jedno pytanie:- A pan wie, o co was podejrzewają?- Wiem - odpowiada z uśmiechem - że pracujemy za niemieckiepieniądze. ,Wiem, wiem...Bierze kapelusz. '- Pociąg pana odchodzi za pół godziny, coś panu jeszcze pokażę.Idziemy krętymi uliczkami przed małą przybudówkę ną tyłachrynku. Z wnętrza słychać stUkot pracującej maszyny. Wchodzimy.403