jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

Pogaństwo, acz takie łagodne w akcesoriach i malownicze, posiadałoswoją siłę i opór leżący w wielowiekowej tradycji. Przeciwwładcy, który by chciał porzucić dawnych bogów, po puszczach i ostępach,po całym kraju, nawet po grodach czaiła się konspiracja, grożącazemstą powalonych wielkości. Kto w podobnych warunkach ważył sięaż na taki trud - zdał przed historią egzamin z dojrzałości politycznej.Bo trzeba to zaznaczyć, że upieranie się przy pogaństwie, w sytuacjiówczesnej, równało się plemiennej śmierci. Proces chrystianizacjidojrzał na tych terenach już zupełnie. Kto w czas się orientowałw sytuacji i uprzedzał wypadki, ratował niezależność. Mieszko zorientowałsię i - ostał; przepadli Obotryci i Lutycy, przepadli Ranowiei część Pomorzan, zawzięci wyznawcy bogów pogańskich.Tu jest czas wreszcie na zajęcie się rolą Kościoła w ówczesnejEuropie. Europa jest dalszą kontynuacją cywilizacji śródziemnomorskiej.Niemcy dzisiejsi twierdzą inaczej: że to oni wytworzyli nową,niezależną, samodzielną cywilizację, którą później Europa od nichprzejęła. Naprawdę zaś było tak, że całą cywilizację Rzymu zapożyczyliGermanie podczas swych wypraw południowych, i w stosunkudo innych narodów spełnili tylko rolę listonoszów. Zresztą bynajmn.iejnie bezinteresowną. (Jak bardzo się historia powtarza, świadczyfakt najnowszy: narodowy socjalizm nie urodził się przecieżw Berlinie,_urodził się wRzymie; czarne koszule brunatnym matkowały).Zapożyczenie kultury szło dwoma torami: świecką i kościelną.Po długich staraniach, zabiegach i mozołach król niemJecki Otton I(936--973)wkłada na swoją giowę, namaszczoną przez' papieża, ziotąkoronę cesarską, staje się cesarzem rzymskim narodu niemieckiego.·który ·'to' ,tytuł będzie przysługiw~ł władcom niemieckim aż do roku1806, do czasÓw Napoleona., ,- Cesarz rzymski! to coś znaczyło. Świat ówczesny na niebie uznawałjednegCl władcę - Boga, na ziemi dwóch Jego zastępców: dlaspraw kościelnych - papieża, dla spraw świeckich ~ cesarza, którybył ramieniem -zbrojnym papiestwa. W najpełniejszym przecież rozkwiciestoi w owe czasy mit jednego, wielkiego' jInperium w ramach.papiestwa i cesarstwa.'" .Cesarz jest ramie~iemRzymu. Ale Otton był nie. tylko rzymskimcesarzem, był także i przede wszystkiin, Niemcem. Ukuto wówczashasło~ Nie wystarczy być chrześcijaninem'samemu, należy pogan nawracać.To piękne i szczytne hasło, wypowiedziane przez cesarskieusta, specyficznie się strawestowało w_ niemieckim sercu: nawracaćznaczyło - niemczyć. Cóż za wspaniałą koniunkturę posiadała jednak208