jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

zystej. Takie to samostanowienie narodów według demokratycznychzasad traktatu wersalskiegoIPo przebyciu drogi, która jest tragiczną kalwarią polskiego męczeństwa,zjeżdżamy wreszcie do Złotowa. Tu na razie kres drogi.Tu trzeba się zatrzymać i zebrać przeżyte wrażenia. Miejsce dotakich rachunków najodpowiedniejsze. Bo przecież kilkanaście kilometrówod tego Złotowa leży wieś Zakrzewo, a w tej wsi mieszka,pracuje i trwa jeden z czterech księży polskich, którzy się tu jeszczeutrzymali, ks. Bolesław Domański, prezez Związku Polaków w Niemczech,świetlana i wspaniała postać. Ks. Domańskiego nie odwiedzamy,nie docieramy do niego. I tak to przez chęć oszczędzenia przykrościze strony niemieckich szpicli, jakie mogłyby spaść na przywódcęPolonii w Niemczech mieszkającej, stracona została okazjazetknięcia się z ks. Domańskim. Okazja ostatnia. W kwietniu r. 1939ks. Bolesław Domański osierocił swoją półtorami1ionową rodzinę.Rekapitulacje, wspomnienia, rachunki... Wąskim pasem przygranicznymidą polskie powiaty: Lębork, Bytów, Człuchów, Wałcz, Złotów,Piła, Nadnotecki, Skwierzyna, Międzyrzecz, Babimost, Wschowa.Część tego wąskiego pasa nadgranicznego została w prowincji Pommern;z pozostałych zaś terenów dawnych prowincyj Posen i Westpreussenuczyniono osobną jednostkę administracyjną: ProvinzGrenzmark Posen-Westpreussen. Na znak i symbol: że to cząstkaziemi, której nie zapomną, którą odbiorą. A przede wszystkimteren, który wymaga specjalnych metod, ponieważ trzeba go cały dopierozniemczyć. Ostatnio widać proces niemczenia postąpił znacznienaprzód, ponieważ ów sztuczny twór administracyjny rozwiązano,a poszczególne powiaty powłączano dó Pomorza i Brandenburgii. Zostałatylko osobna prowincja kościelna: Administratura Apostolskaw Pile (Praelatura nullius), o której tak smutne trzeba było powiedziećpoprzednio słowa.. Ale pas pozostał. Krwawy pas, który swoją czerwień bierze odprzelewanej i uchodzącej krwi. Czerwony pas pogranicza niemieckiego,który w ostatniej jeszcze chwili został nam urwany z ziemi słowiańskiej,aby i rok kOlka wojny światowej mógł dołożyć równieżjeszcze choć mały skrawek do tych grabieży, które tak wspanialerozpoczął Albrecht Niedźwiedź.Aby zaś myśl była calkiem zaokrąglona - ów krwawy pas nietylko staje się terenem germanizacji, staje się również twierdzą: gardzielekulomiotów, gęsto zasianych na tych powiatach, zwrócone sąna wschódI443