jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

Projekt powstał na tle pewnej dekoracji. Prawda jest jak wielki aktor:da sobie radę i bez dekoracji, ale spotęgowania i siły, ale barwy i intonacjiwłaściwej nabiera dopiero na specjalnym tle. Poprzedniego dnia przez długiczas nie mogliśmy znaleźć noclegu. Z pewnej oberży wśród liściastego lasumusieliśmy uciekać, ponieważ wzięto nas za komunistów. Pojechaliśmy dalej:następna gospoda jarzyła się światłami i huczała wielu głosami. Jużmieliśmy wejść i zapytać o nocleg, gdy wyszło przed ganek trzech zupełniepijanych hitlerowców. W oberży bawiła się starszyzna partyjna. Przezotwarte okno widać było suto zastawiony stół. W chwili, kiedyśmy ruszali,na stole przewróciła się butelka: wino płynęło na podłogę bulgoczącą strugą,a obok stał rozkraczony dygnitarz i na głos czynił wspaniałe a trywialneporównanie.Dopiero późnym wieczorem znaleźliśmy gościnę w odległym od Hamburgamałym miasteczku. Po kolacji miałem rozmowę o zagadnieniach narodowegosocjalizmu z panem von Hollerem, która została opisana w rozdzialepod tytułem Urdeutsch. A na drugi dzień rano...Na drugi dzień rano była piękna, wspaniała pogoda, sierpniowa. Ładnegopołożenia miastom niemieckim odmówić nie można. To małe miasto położonebyło niemal całe w ogn;Jdach i parkach. Gdy się wyszło rano na obejrzeniemiasta, trysnęła zza drzwi hotelu wspaniałym strumieniem uroda i,radość życia, tak wielka i tak potężna, jaką odczuć można tylko w bezchmurny,słoneczny dzień wśród rozszalałej zieloną krwią przyrody. Doznająctakich, zupełnie zresztą prostych uczuć, nieprzyjemnie odczuwa się spotkaniez grupą ludzi, którzy przed sklepem w uporządkowanym szeregu czekająna możność wejścia i otrzymania funta masła, oraz za receptę lekarskątrochę śmietanki. Nieprzyjemnie jest być świadkiem pomruku niezadowolenia,gdy szereg zbyt wolno się posuwa, a zrodziło się podejrzenie, że bocznymwejściem przemykają ludzie protegowani. Sprawa jest błaha, pomrukłagodny i nie groźny, ale kontrast zbyt wielki. Pomiędzy radością letniegoporanka i zachmurzonymi twarzami kobiet.I ażeby już wszystko było w komplecie, trzeba jeszcze, jak na złość,spotkać wielkie ciężarowe, pomalowane na szaro auto, które przebiega przezmiasto-ogród z wielkim pośpiechem. Von Holler, który się nagle znalazłobok mnie, objaśnia: .- Konzentrations Lager.Znów kontrast za wielki i zbyt rażący. Te ogrody, kwiaty, sielanka słońcai wody, a do tego obóz koncentracyjny. Znajduje się on w bliskiej okolicymiasta. Już mi poprzednio o nim wspominano, ale pojmuję znaczenie tegofaktu dopiero teraz. Rozumiem również żnaczenie ręki, która wystawałaznad wysokiej burty pędzącego samochodu i dawała jakieś znaki ukwieconymulicom, drzewom i wodzie, tak łagodnie płynącej przez ujścia fontannna skwerze małego miasta pod Hamburgiem.Z takiego zestawienia faktów zrodziło się postanowienie dołączenia doksiążki rozdziału, traktującego o zagadnieniach przemocy. Jeszcze nie wiedziałem,jaki charakter będzie miała moja książka, co wyprowadzi się napierwszy plan, co zaakceptuje a co pominie, a już byłem pewny, że takiiv