jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

wiedŻinaoh drugiej chaty wychylila się zza rogu swsy umundurowanafigura żandarma. A kiedyŚIDY stanęli prŻy chałupie trzeciej,figura zbliżyła się i urzędowym tonem,zapytała, czego chcemy. Wiemjuż, co się kryje za nieufnością: widocznie historia w tych stronachza glęboko i za wyraźnie "oddychała" jak na niemiecki gust - trzebajej było założyć kaganiec.ie tylko słomiane dachy, ale setki innych rekwizytów i szczegółówstwarza na Rugii nastrój słowiański. Tego się nie da ukryć, tradycjanajdawniejszych zdarzeń na tej ziemi jest dotąd żywa i świeża.że się zachowała i dotrwała, zawdzięczać to trzeba szczególnym losomhistorycznym. We władaniu niemiecJąm pozostaje Rugia dopiero odlat stu, od kongresu wiedeńskiego. Dawniej była duńska. Jeszczedawniej była we władzy książąt pomorskich, przedtem we władztwieBolesława Krzywoustego, a na samym początku była tylko słowiańska.Eksponat w muzeum strzałowskim należy zaliczyć do rzędu tych wieluinnych zdobyczy nauki niemieckiej, l..-tóre są nie nauką, ale złudzeniem.Dawni posiadacze Rugii, ci sprzed kongresu wiedeńskiego, zainteresowanibyli w posiadaniu ziemi, ale nie mieli ambicji przemalowywaniajej na swój kolor. Tok życia pozostał dawny, nawet mowazachowała się długo. Opowiadałmi pewien mój znajomy w Poznaniu,że gdy z' rodzicami w latach dziewięćdziesiątych zeszłego stuleciajeździł do ka,pieli morskich w Sassnitz, czyli Sośnicy na Rugii, z rybakamitamtejszymi rozmawiało się po polsku. To znaczy przybyszemówili po polsku, a rybacy odpowiadali w języku podobnym do dzisiejszejkaszubszczyzny.Podczas pobytu na Rugii wypadła niedziela. Idziemy do kościoła.W Bergen są dwa kościoły. Jeden olbrzymi, gotycki z XIII wieku.Dziś piękna z zewnątrz, ale wewnątrz zimna i odpychająca. swojąsurowością kircha protestancka. kościół, l..-tóry podczas reformacjiodebrany wstał katolikom, - i drugi, leżący na przedmieściu, mały,niepozorny, trochę zaniedbany - kościółek katolicki.Ale jest w nim nastrój. Nad ołtarzem witraże przedstawiającemisję biskupa Ottona z BambeTgu, przy ołtarzu kapłan, ubrany niewszatę zwykłego kroju liturgicznego, lecż w ornat długi, fałdzisty,który upodabnia księdza do misjonarza. Zapewne nie bez racji.Ludek w kościele znajomy. Chlopi z miejska. ale niezdarnienbrani, dziewczęta z okolicznych folwarków w szerokich spódnicach,długich, luźnych bluzkach i w chustach na głowie, wiązanych podbrodą. Gdyby nie dwóch czy trzech młodzieńców w hitlerowskichmundurach - na podstawie wrażeń optycznych można byłoby sądzić,150