jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

nawia podejmuje WÓwczas (którąż z rzędu!) głośną epopeję Normanów,którzy pod znaną w historii nazwą wikingów - penetrowalibliskie i dalsze morza. Z tej nadmorskiej emulacji wyrosłatradycja i wiedza żaglowania i umiejętność budowania łodzi,które wtenczas zarówno u Normanów jak i u Słowian mają kształtpodobny. .. ie trzeba sądzić, że czasy, o których mowa, to zupełna dzicz.Przeciwnie. O dziesiątym wieku słowiańskim mamy najfałszywszepojęcia. Zwłaszcza nad mprzem, Tu kwitnie wysoko postawione życiehandlowe: ludne porty, gwarne rynki i targi, wzdłuż brzegu przejeżdżająokręty kupców z południa, którzy płyną do wenedzkiej(gdańskiej) zatoki po bursztyn i płody leśne, a słowiańska Lubekaczyni pierwsze nieśmiałe kroki budowania handlu na wschodzie,którą to budowę zabierze niebawem ze słowiańskich ramion niemieckaHanza.Profesor Józef Widajewicz w swojej urzekającej rozprawie.,Słowianie Zachodni na Bałtyku" napisał takie zdanie: "Może wewczesnych dziejach całej Słowiańszczyzny nie znajdzie się drugiegoprzykładu, gdzieby ludność tyle wkładała energii w opanowanie morza,ile jej kładli mieszkańcy nadbałtyckich okolic", Dotyczyło tozrazu strony handlowej. Korabie słowiańskie pływały po wszystkichhandlowych portach okolicznych mórz, prowadząc ożywiony handel.Ale rychło, pod wpływem konieczności życiowych, zamienili się z kupcóww wikingów, w "ostatnich wikingów Bałtyku", jak ich ktoś pięknienazwał.Obotrycki książę Przybysław tak przemówił na rynku w Lubece,latem roku 1156 do starogardzkiego biskupa Gerolda, który przyjechałnamawiać Słowian do przyjęcia chrześcijaństwa:"Słowa twoje, o czcigodny biskupie, są to słowa Boże i prowadzq nos do zba,wienia naszego. Lecz jakże wstąpimy na tę drogę, gdy tyle złego nas otacza? Jeżeliwięc chcesz zrozumieć smutne położenie nasze, cierpliwie słów moich posłuchaj: ludbowiem, który tu widzisz, jest twoim ludem, i słuszną jest rzeczą, byśmy ci nędznystan nasz przełożyli, a wtedy do ciebie należeć będzie, byś razem z nami zabolał.Książęta bowiem nasi (sascy) z taką surowością obchodzą się z nami, że z powoduuciemiężeń podatkami i niewolą wolimy śmierć niż takie życie. Oto, w tym roku, mymieszkańcy tego malutkiego zakątka zapłaciliśmyksięciu(saskiemu) 1000 grzywien, potemhrabiemu (holsztyńskiemu) tyle to set, i jeszcze tego nie dość, codziennie krzywdząnas i ciemiężą aż do zupełnego zniszczenia. Czy moglibyśmy więc poświęcić się tejnowej religii, żebyśmy pobudowali kościoły i chrzest przyjęli, kiedy nam codziennieucieczka przed oczami staje? 0, gdybyśmy przynajmniej mieli dokąd uciekać! Przejdziemyza Trawnę - i tam podobneż nieszczęścia; pójdziemy nad rzekę Pianę - i tamtoż samo. Cóż więc nam pozostaje, jeżeli nie porzucić naszą ziemię, przenieść się namorze i zamieszkać wśród fal? Lub będzież to naszą winą, gdy wygnani z ojczyzny131