jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

eprezentuje właśnie kulturę "łużycką" z epoki brązowej, choć samapochodzi z czasów trochę późniejszych. Bagatela! Zręby chat, chodniki,pomosty, falochrony, przystaI1 dla łodzi - przeleżały w ziemirówne dwadzieścia pięć stuleci! Warto wspomnieć mimochodem, żeRzym wówczas dopiero się zaczynał.Zwiedzanie Biskupina posiada swoj ą ustaloną kolejność. Rozpadasię na dwie części: zwiedzanie wykopalisk złożonych w "muzeum"i oglądanie samej osady. Dla obdarzonych mniejszą fantazjąi dla dzieci dodano jeszcze błyskotki: rekonstrukcjęchaty, część chod·nika i fragment cokołu, na który można wejść wygodnymi schodamii na tle malowniczych bierwion pozwolić się sfotografować.Oczywiście bardziej pasjonujące jest zwiedzanie samej osady.Działa tu złudzenie, pracuje fantazja, która - jeśli jest bardzo pobudliwa- może zobaczyć jeszcze wyraźny i świeży ślad dawnegożycia. Ale i dla ludzi o cięższej wyobraźni są niezłe sposoby: należysię najpierw dokładnie przyjrzeć zrębom poszczególnych chat, sposobowiwbij ania pali, ustawiania ścian i następnie pomaszerować do pobliskiejwsi Biskupina. Zobaczy się wówczas zamieszkałą z dymiącymkominem (gospodyni warzy wieczerzę) chatę, która dokładnie taksamo wygląda, tak samo jest zbudowana "na łątkę", jak chata dwadzieściapięć stuleci temu! Cóż za drapieżna moc trwania! I jakibezpośredni rodowód!W "muzeum" za to wrażenia bardziej szczegółowe. Kawałki albonawet całe przedmioty z dawnego życia. A nie było to życie znówtak bardzo prowizoryczne i prymitywne. Czegóż bo nie ma w tym"muzeum"! Narzędzia rolnicze, narzędzia rybackie, narzędzia myśliwskie,haczyki, groty, strzały z kości, z kamienia. Jest piękny kościanyharpun do łowienia większych ryb i kilka szydeł do szyciaskóry. Są przedmioty z brązu. Są garnki, misy, chochle, nieledwiełyżki. Są zabawki dziecięce i ozdoby kobiece - kolczyki, grzebienie,pierścionki. Są żarna i pług, pomysłowo skonstruowane drzwi i niezwykleprecyzyjnie wykonane koło z osią do wozu, jakiego wówczasużywano.Osada biskupiI1ska była wielkim skupieniem ludzi, była grodem.Wewnątrz cokołu chowało się kilkadziesiąt czy sto kilkadziesiątchat. Pomysłowości i sprytu nie brakło tym naszym praojcom.Musieli tak budować swoją osadę, aby była obronna. Obronna przedludźmi i zwierzętami. Więc dla ułatwienia sobie roboty wyzyskaliwyspę otaczając ją wokoło potężnym drewnianym - wałem obronnym.Znany to system z późniejszych już czasów z opoli, osad i grodówsłowiańskich. Słowianie nigdy nie budowali swoich siedzisk naotwartej przestrzeni, rzadko również na wzgórzach. Za to półwyspy,58