jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

Ciekawych przy tym użyto przesłanek. Ustalono, że czysty typnordyczny najczęściej występował wśród Słowian, czaszki zaś nordyckiewłaśnie na północ od Karpat aż ku Bałtykowi zaścielały wnętrzeziemi. Teorie rasowe, tak efektowne w użyciu codziennym,ucieszne figle potrafią płatać swoim wyznawcom, gdy się tym teoriomprzyjrzeć ze stanowiska nauki. Przypomnieć tu warto twierdzeniearcheologów, że w środkowej epoce kamiennej na terenach dzisiejszychNiemiec południowych musiały mieszkać ludy negroidalne,które z północnej Afryki podejmowałygromadne inwazje na Europę.A działo się to wówczas, gdy na kontynencie afrykańskim kwitłypotężne cywilizacje i gdy Europa przeżywała swój naj głębszy senbarbarzyństwalOd czasu Mi.illera i Niederlego praca nad ustaleniem pierwotnychsiedzib słowiańskich postępuje żywo naprzód. Uczeni chwytają siębardzo pomysłowych sposobów, aby możliwie jak naj dokładniejoznaczyć nie tylko przybliżone, ale prawdziwe granice. Sprawę zgłębiająnie tylko archeologowie, prehistorycy, antropologowie, etnografowiei językoznawcy, ale nawet przyrodnicy mają wiele do powiedzenia.I to nie byle colProf. Rostafiński ustala dawne granice Słowian przy pomocynazwy drzew, których brzmienie jest podobne we wszystkich językachsłowiailskich; chodzi tu o nazwy buku, grabu, cisu i bluszczu.Przez wykreślenie zasięgu występowania tych nazw powstają granicepewnego terenu, który pokrywa się z ustaleniami innych dyscyplinnaukowych o granicach Słowiańszczyzny. Antropolog prof. Czekanowskizgadza się na taką formę ujmowania sprawy, dod~jąc, żeobszar ten był bardzo znaczny, albowiem w epoce brązowej gra·nica buku była przesunięta więcej na zachód niż dzisiajz powodu nadmiernie suchego klimatu (Mgr R. Jamka).Ludy wielkich cywilizacyj starożytnych podobne były z usposobieniado dzisiejszych Anglików: znały i uznawały tylko siebie, całareszta świata przedstawiała im się w bardzo mglistych zarysach.A mimo to chętnie i autorytatywnie mówiono również o tym, czegodobrze nie znano. Historyk Herodot żył w V wieku przed Chrystusem,a w dziełach swoich spisywał geografię Europy północnej. Ponim idzie długi szereg uczonych greckich i rzymskich; pisze na tematygeograficzne i Tacyt i Pliniusz, ale kodyfikuje te różne wiadomościziemio- i ludoznawcze dopiero w drugim wieku po Chrystusie Ptolomeusz,który był przede wszystkim astronomem, a dopiero na dalszymmiejscu geografem. .Ta przekazana przez starożytnych pisarzy geografia jest gąszczemnazw poplątanych i nieprzebytych. Głowiono się niejednokro-64