jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

A trzeba wiedzieć, że dawne narzecze Pomorzan było zasięgiempotężnym, zaciągało się na tereny daleko idące. N arzecze potężne,niemal tak potężne, jak narzecze wielkopolskie. Bo - jak dziś ustalono(T. Milewski) - sięgało bardzo daleko na zachód: tylko Połabianiepo drugiej stronie Łaby mieli swój własny język. Obotryci z dzisiejszejMeklemburgii, Ranowie na Rugii, szczepy związku weleckiego(Lutycy), szczepy Pomorza Zachodniego i Pomorza Gdańskiego ­wszystko to mówiło jednym wspólnym narzeczem pomorskim. Pięknykawał ziemi, olbrzymia przestrzeń! Granicę tej przestrzeni dobrze jestutrwalić sobie w pamięci - albowiem studia językowe są jeszcze bardziejpewne od studiów historycznych, którym niekiedy brak ogniw.Otóż językoznawca stwierdza ponad wszelką wątpliwość, że w czasach,z których brak nam jeszcze ściśle historycznych dokumentów, zalegałdźwiękiem jednego narzecza lud pomiędzy rzeką Łabą a rzeką Wisłą.Jedno narzecze, ale mnóstwo gwar.. Fryderyk Lorentz na dzisiejszymtylko terytorium kaszubskim naliczył aż 76 gwar, cóż dopieromówić o terytorium, które sięgało do Łaby!. Ale wszystkie one byłyW Koszalinie znajdują się specjalne zbiory folkloru jamieńskiego, zrekonstruowanocale izby mieszkalne tutejszych rybaków. Jeden rzut oka wystarczy na to, aby zauważyćzbieżność z folklorem kaszubskim. Bo też to jeszcze bardzo niedawno było jednością.