jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

Nowe dzielnice robotnicze.takich wędrownych przedsiębiorstw. Kupiec niósł w worach rozmaitetowary, a gdy przyszedł do wsi czy grodu, rozkładał przywiezionecuda i organizował coś na kształt wystawy. Tak było dawniej.W lasach poprzedzających przedmieścia Szczecina spotkaliśmy tegorodzaju przedsiębiorstwo, ale w najbardziej nowoczesnym wydaniu.Na drodze stał olbrzymi samochód ciężarowy, podobny z kształtu dowozu meblarskiego. Tylko że w tym wypadku za naciśnięciem odpowiedniejprzekładni obydwie boczne ściany usuwały się, a oczom zgroma.dzonychodsłaniała się pięknie uporządkowana wystawa, rozdzielonana różne działy handlowe: sprzęt kuchenny, konfekcja, radia,gramofony i proszki do tuczenia świń. Zasada ta sama, ale ileż zmiani jaki postępIPo wyspie Rugii i drogach Pomorza Przyodrzańskiego snuli siędawnymi czasy ułomni, kalecy, różnego rodzaju łazęgi i obieżyświaty,którzy, odsłaniając swoje prawdziwe i udane rany, wyciągali ręce pojałmużnę z apelem do litościwych serc ludzkich. Na dzisiejszej Rugii,w dzisiejszych miastach Pomorza Zachodniego jest r6wnież ten gatunekludzi, proszalników i kulawców, ale został on ujęty w karby,można by powiedzieć, w zorganizowany system wojskowy. Wszyscy,kt6,rzy chodzą po prośbie, wszyscy zarabiający na życie muzyką,śpiewem, improwIzowanymi przedstawieniami - mają wyznaczonyna wykonywanie swego zawodu tylko jeden dzień w tygodniu.W taki dzień podwórza wszystkich kamienic miasta rozbrzmiewająśpiewem i muzyką. Na rodzaj wykonywanej tym trybem muzykipanuje również moda. W pewnym małym miasteczku pomorskimmodne są trąby; każdy muzyk podwórzowy zarabia na życiegraniem na trąbie. Jeśli wjedziesz w to miasto dniem wyznaczonymna granie - wydaje ci się, że każdy dom, każde podwórze, każdy murnastrojony jest na żałosny ton .zawodzenia trąby.179