jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

stwu pomyślanemu wedlug wzoru hitlerowskiego i komunistycznegoani pomyslów, ani indywidualności obywateli nie potrzeba. Jego siław tym właśnie leży, że wszyscy myślą tak samo i myślą na rozkaz.Ale inteligent spełniał równocześnie i .drugą funkcję: obsługiwałbardziej skomplikowane warsztaty wytwórczości, wykonywał czynnościwymagające fachowego wyksźtalcenia. Można obyć się doskonalebez indywidualizmu, ale nie można obyć się bez fachowców. Wewzorze, jaki skonstruowano w Niemczech na pojęcie inteligenta,skreślon~ została pierwsza jego cżęść, została tylko - fachowość.Inteligencja niemiecka i inteligencja rosyjska to dziś wyłączniefachowcy, spece, ludzie przygotowani do wykonywania tylko jednej,skomplikowanej wprawdzie, ale tylko jednej czynności. Wychowywanisą tak;, aby niczego innego wykonywać nie byli w stanie, aby sięnie mógl( przerzucać ż zawodu do zawodu. Bo w ten sposób lepieji dokładniej pracują, a przy tym są zdani na:jzupełniejna system, którynimi dowolnie kieruje. Takie postawienie sprawy dokonuje się w imięwzmożenia dynamiki, w imię wyzwolenia sil ludzkich. Ale uzyskanakorzyść mści się zaraz na czym innym: zbytnie zmechanizowanieczłowieka zabija w nim zdolność do inicjatywy.Stan robotniczy uzyskał wysokie wyznaczenie swej zawodowej.godności, uszczuplono mu wszakże prawa, jakie zdołał sobie wywojowaćw ustrojach liberalnych. I znowuż podobieństwo do Rosji.Robotnik niemiecki pracuje z reguły po dziesięć godzin dziennie, a gdytrzeba, pracuje i więcej. Nadgodziny płacone są według stawek normalnejpracy, to znaczy, poczynając od\18 fenigów za godzinę.. Zarobkirobotnika wahają się w granicach od 30 marek do 110 marekmiesięcznie, zarobki ponad sto marek otrzymują robotnicy wykwalifikowanii wysłużeni. .To jest prawda, że w Niemczech zlikwidowano w znacznymstopniu bezrobocie; zlikwidowano je kosztem zrównania zarobków,wyprostowania zbyt wielkich różnic między poborami dyrektora a zarobkamirobotnika, co jest rzeczą słuszną, ale zlikwidowano je równieżbardzo wydatnym obniżeniem samych zarobków robotniczych,co już znacznie mniej znajduje aplauzu, zwłaszcza wśród tych, którychto dotyczy. Robotnicy niemieccy nie opływają w dostatki, zarabiająminimalnie, zaledwie na najkonieczniejsze potrzeby. Wynagradzasię im to przy pomocy imprez ,,[(raft durch Freude", oraz zapewnieniami,że te wszystkie niedomagania są chwilowe. Naród żyjebezustannie w oczekiwaniu lepszego a obiecanego jutra.Ale stąd wynika pewna nieuchronna konieczność: bezustanneprzemyśliwaniewodzów, co by nowego należało przedstawić jako ówwyczekiwany próg promieimego jutra. Po Nadrenii Zagłębie Saary,478