jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

W trakcie pisania książki stawano za moimi plecami pytanoze zniecierpliwieniem:Po cóż ci to?- Co?- No, ta prehistoria. Pomyśl, kto ci tak przeładowaną książkęprzeczyta. A poza tym to olbrzymi materia!. Czy ty zdołasz toopanować?- Spróbuję. A co do książki, że będzie mniej strawna, trudno,przeczyta ją mniej ludzi, albo będą opuszczali trudniejsze rozdziały.Musicie zrozumieć, że temat taki jak ten wciąga i zagarnia. Ja nie.mogę wiedzieć "mniej więcej", ja muszę wiedzieć na pewno. Opowiadałem,cośmy słyszeli w Hamburgu, co mówił później pan Sasse, prawaręka dyrektora Kunkela ze Szczecina. Czułem od razu, że w tychwywodach jest wiele rzeczy mylnych i naciągniętych, ale jak towykazać? Przeciwstawić się prostym "nieprawda"? To tylko po tozłościmy się na niemieckich pisarzy, że ich natchnieniem jest źle pojętypatriotyzm, aby samemu włazić w podobne dowolności? Jamuszę wiedzieć na pewno.- No to sobie wiedz. Ale to są mroki, ciemności. Lepiej piszo tym, co jest dzisiaj. To jest ważne.Powoli jednak opór stawał się mniejszy. Zjawiało się nawetzainteresowanie, ale dla przyzwoitości należało jeszcze wzruszać nieznacznieramionami. Że to szperanie w prehistorii może i ważne i ciekawe,a po pewnym czasie pociągające, ale co to może mieć za znaczeniew naszych stosunkach i bilansach z Niemcami? Ważne jestto, co jest dziś.Takich twierdzeń było wiele. Przeciwsta\viałem się im i przeciwstawiam.Kategorycznie. ieprzejednanie. Nauka, publicystyka i propagandaniemiecka, wziąwszy się mocno za ręce, prowadzą walkę zeSłowiańszczyzną na wszystkich możliwych odcinkach, a ważną jejczęść przenoszą w przeszłość. I żebyż te uzurpacje z przeszłości byłysporadyczne, przypadkowe, odosobnione. Ale to jest wiara, to jestnowe wyznanie, kimon, epoka nowego poglądu na świat. Taka żarliwawiara przecieka przez granice, wkrada się w dusze, zostawia dręczącyosad zwątpienia. Zresztą po cóż daleko szukać? Wystarczy takiezwykłe pytanie: ileż fałszywych poglądów nauki niemieckiej wśliznęłosię do poglądów uczonych polskich ostatnich lat kilkudziesięciu?W początkowych planach podróży, oczywiście, ani mowy niebyło o prehistorii. Ani o prehistorii, ani o historii, ani o etnografii.Ale temat wciąga, przemawia do ambicji, zmusza i przezwyciężalenistwo. Więc jest na tych kartach prehistoria.Cóż ona mówi?47