jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

potał dnia poprzedniego na drutach telefonicznych pomiędzy Berlinema Poznaniem, mówił czystą, choć trochę niepewną jeszcze polszczyzną.To właśnie sekretarka Towarzystwa Polsko-Niemieckiegowspominała o obiedzie i opracowaniu planu podróży. Umówiliśmysię na godzinę dwunastą dnia następnego.Polak oczywiście musiał się spóźnić, ale Polak nie wiedział, żew Niemczech trzeba jeździć tylko wyznaczonymi drogami, a zaryzykowanieindywidualistycznych skrótów, co leży w upośledzonej naturzepolskiej, grozi zbłąkaniem i piachami, podobnymi do wertepów na odcinkuobjazdowym Koło - Kutno w drodze do Warszawy. Nie wiedziałrównież, że nawet niemiecka technika może zawieść. Elegancki,oszklony i zautomatyzowany "Fernruf" w Erkner akurat tego dnia niefunkcjonował. Minęło pół godziny, zanim dobiliśmy do najbliższejpoczty. Okazało się, że w Towarzystwie Polsko-Niemieckim nikogonie ma. Czekali, czekali i poszli. Może udali się na dworzec? Ale odczegoż wspaniały wynalazek telefonicznego biura zleceń. Mówimyw mikrofon: "Przeszkoda w podróży. Proszę na nas nie czekać w południe.Przyjedziemy o czwartej." Telefon powtórzy zlecenie.Zamiast więc obiadu w koleżeńskim gronie, w asyście i przyakompaniamencie głosu, który tak pięknie brzmiał wczoraj w telefonie- obiad w słynnym, historycznym Kopeniek, grodzie głośnegobohatera, a jeszcze przedtem słowiańskiej Kopanicy, w towarzystwieszczurów. Restauracja położona jest nad kanałem, którym jeżdżąstatki. Na brzegach, gdzie rozstawiono stoły - restauracyjna sielanka:dzikie kaczki i szczury. I jedne i drugie przedstawiają świetnyprzykład improwizowanej tresury, są tak oswojone, że wyłażą nabierwiona nadbrzeżne i myszkują pod stołami. Przeżywamy pierwsząegzotykę obcego kraju i doznajemy pierwszych rozczarowań gastronomicznych,bo jedzenie jest już podłe.Telefoniczne biuro zleceń zawiodło. O godzinie czwartej nikt nasnie oczekuje. Ominął nas wspólny obiad, teraz omija nas możnośćwspólnego ułożenia planu podróży. Trudno, będziemy zdani na własnąpomysłowość, na własny instynkt i przedsiębiorczość. ZwiedzanieNiemiec odbywać się będzie bez przewodnika.Towarzystwo Polsko-Niemieckie mieści się w kamienicy przySchillstrasse 8. Jest to dom wybrany na siedzibę takiego towarzystwajak najtrafniej. Może został nawet specjalnie wyszukany? Mieszkająw nim trzy rodziny o nazwiskach polskich: zdaje się Kurnikowie,Skrzypczakowie i ktoś jeszcze. Wchodząc do bramy, wkracza się odrazu we właściwą atmosferę. Nie odczuwa się obcości, a zarazem podziwiaćtrzeba subtelny takt naszych berlińskich przyjaciół w tychdrugorzędnychnawet szczegółach.20