jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

Nad śpiewną rzeką Radunią przysiadły kaszubskie chaty. Niskie, pochylone od starości,wszczepione w ziemię - wsłuchują się letnimi zmierzchami w echa wielkiej przeszłości.Ziemia kaszubska jest piękna, ale nie jest bogata. Przeciwnie,uboga jest, bardzo biedna. ,Na piaskach, na lekkich ziemiach rosnąpiękne lasy, ale źle dojrzewają zboża. Tylko rybyjeziome i morskie,tylko drobny przemy~ł chałupniczy stanowi podstawę utrzymani~Kaszubów. I nad brzegami letnicy, a pod Kamienną Górą - Gdynia.Ale to osobny temat. Nie jest na Kaszubach tak biednie, jak wewsiach środkowej Małopolski, ale biednie. jest.Odżywianie skromne: ziemniaki, 'mleko, placki owsiane, rzadkomięso. Często mają niedostatek sprzętu gospodarskiego, muszą oraći jeździć wołami. Ba, jeszcze dobrze, gdy woły są. Kiedy przychodzimus, zaprzęga się krowinę i jazda w pole. Ale mimo to, mimo tej biedy,przywiązanie do ziemi jest ogromne. Żyje tu odwieczna tradycjaniedzielenia gospodarstw. Gdy jest kilkoro dzieci - a dzieci ma Kaszubazawsze mnogo - wszystkie się spłaca, tylko jedno zostaje nacałym gospodarstwie. I to zazwyczaj nie najstarszy syn, lecz najmłodszy.Starsi idą do miasta, za czasów niemieckich emigr9wali do383