jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

domo, czy legenda trochę nie zmyśla a "Wizerunek nie jest owocempóźniejszego natchnienia.Tak więc, gdy się pragnie ustalić wyobrażenieo wyglądzie Świętowita,trzeba uciec od wyobrażeń plastycznych do przekazów pisanych.A pisało o Świętowicie wielu. I Hełmołd, i inni. Ale najlepszyopis zostawił honikarz Saxo Grammaticus. Zanim damy muposłuchanie, trzeba przeprowadzić jeszcze wizję lokalną: jak ta Arkonawyglądała pod względem topograficznym?\Vygłądała tak, jak dziś. Gdy się obecnie zwiedza półwyseparkoński. widać dokładnie rozplanowanie zabudowań świątyni. Rugiajest dziwacznie rozczłonkowana. Morze wyrzeźbiło fantastycznąmozaikę brzegów, skomponowało zabawne P9łwySPY, jak Jasmund,Mnichów i \Vitów. ·Wewnątrz wyspy znajdują się ponadto ' znacznejeziora. Półwyspem najbardziej na północ wysuniętym jest Witów,najbardziej zaś północno-wschodnicypel tego półwyspu stanowi właśnieArkona. Brzeg, ukształtowany ze słynnego rugijskiego hedowca,jest tu bardzo wysoki: honikarz powiada, że gdy od powierzchnimorza puściło się strzałę 'Z łuku, strzała nie mogła dosięgnąć wierzchołka.Słowianie byli -mistrzami w obieraniu trudno dostępnych miejscna swoje osiedla i grody. Traktat cały powinien być napisany o tych"stanowiskach" między moczarami, na półwyspach jezior, w głębokichtrzęsa\\iskach puszcz, o miejscach, które niemal same starczyłyza obronę. Ale to było miejsce nad miejscami: od północy, wschodui południa otoczone morzem. Przy tym wysokie. Od jedynej dostępnejstrony zachodniej usypano z ziemi i belek drewnianych wysokina pięćdziesiąt łokci wał obronny, zostawiając w tym wale poręcznemiejsce na dostęp ku krynicznemu źródłu. W całym murzebyła tylko jedna brama. Aby zaś i tę jedną uczynić bardziej obronną,wykonano wewnątrz murów a na wprost wejścia wysoki kopiec.W chwili spokojnej i pojedynczo można było wygodnie obok tegokopca przechodzić, ale w czasie paniki lub ataku - w ciasnej gardzielibramy samotrzeć następujący wrogowie ginąć musieli dziesiątkami.Nad bramą wybudowano w dodatku wysoką drewnianą wieżę. Naniższych jej kondygnacjach wisiały zatknięte sztandary wojenne rugijskiei zdobyczne, z samego zaś wierzchołka wieŻ)' powiewała chorągiewŚwiętowita, słynna "stanica".Przestrzeń ujęta wałem i brzegami była dość obszerna. Osobnemiejsce wydzielone zostało na odbywanie narad. osobno stała świątynia,a opodal niej mieszkania kapłanów i stajnia białego Świętowitowegorumaka.162